ZORGEN (27-06-23)
ZORGEN (27-06-23)
Overleg, deze dinsdagmorgen, met de vrouwen van het pastorale team. Waar we het dan over hebben? Nee, niet uitputtend over personen. Er is altijd zorg en zeer, en we weten van elkaar dat we doen wat onze hand vindt om te doen. Als een van de teamleden vindt dat de dominee bij iemand eens langs zou moeten gaan, dan hebben ze dat allang via de app of de mail aan mij doorgegeven. En dan ben ik daar meestal al wel op afgegaan. Want zo gaat het. Als ik word gevraagd om ergens te komen, dan kom ik.
Waar we het wél over hebben? Vanmorgen bijvoorbeeld hierover: dat het niet meer vanzelfsprekend is dat de dominee bij alle gemeenteleden vanzelf en geregeld op bezoek komt. Ook niet bij de ouderen. Dat is namelijk niet te doen, in onze gemeente met 683 (!) huishoudens in de kaartenbak. Toch wordt dat niet altijd begrepen. Want vroeger was dat anders. Dus is het goed om dat af en toe nog eens uit te leggen. Dat we ons best doen, als pastoraal team, maar dat het soms onmogelijk is om naar iedereen om te zien op de manier zoals we dat eigenlijk zouden willen.
Precies daarom hebben we elkaar nodig, als gemeente. De héle gemeente. Omdat we samen verantwoordelijk zijn. Voor de onderlinge betrokkenheid. Voor het omzien naar elkaar, dat we allemaal zo vaak wensen voor onszelf, en alleen al daarom ook aan elkaar verschuldigd zijn. Aandacht en liefde. Ik zie je. Ik denk aan je.
Daarom als reflectie op onze pastorale vergadering mijn vraag aan u, aan jou, die dit leest. Of je nu bij onze kerk hoort, of bij wat voor andere gemeenschap ook. Stuur eens een kaartje aan iemand, in deze zomermaanden. Maanden waarin veel ouderen en zieken het met minder bezoek moeten doen. Ik vraag dit trouwens ook aan de ouderen en de zieken. Stuur eens een kaartje, bel eens iemand op om te vragen hoe het gaat, om te zeggen dat je aan diegene denkt, gewoon zomaar. Iets hartelijks, iets aardigs. Het is niet veel moeite. Maar het kan zó goed doen. Ja? Zo doen we het samen, met zijn allen. En dan zijn wij er, mijn pastorale team en ik, voor waar het echt nodig is.
Marijke van Selm
|
