ZATERDAG (13-11-21)
ZATERDAG (13-11-21)
Een heel aantal mensen meldde zich af voor de rond-de-veertigers borrel van gisteravond. Besmet, quarantaine, voorzichtig. We gooiden het maar weer op de app: zo gaat het, wil je even laten weten als je wél komt, in verband met de boodschappen? Tot onze verrassing waren we toch nog met z’n vijfentwintigen. Niet bij mij thuis, zoals we eerst gedacht hadden (en waar het, hoe royaal ik ook woon, met zoveel mensen toch wel een beetje krap zou zijn geworden) maar in de Dorpskerk, die we omgebouwd hadden tot een soort van Covidcafé. Statafels, afstand, de kroonluchters op de laagste stand. Niet alleen Oostvoornaren, maar ook de buren: Rockanje, Tinte, Brielle. Allemaal mensen die (nog altijd) ‘iets’ met de kerk hebben en dat graag delen. En dat veel te lang gemist hebben.
We hadden gedacht met deze borrel de aftrap te geven tot een herstart van onze gesprekskringen. Maar ja, we denken allemáál weleens wat. Nu eerst moeten we weer nadenken over de maatregelen die ons geadviseerd worden als gemeente: anderhalve meter, online vergaderen, geen koffie na de dienst. Maar de dienst zelf wél, met z’n vijftigen. Net als alle andere zondagen verheug ik me op die van morgen, die heel verrassend wordt. Kijk zelf maar.
En naast alle groot en klein verdriet in deze dagen (iemand belde al vroeg vanmorgen, om te vertellen dat haar dochter in een woonvoorziening vijf dagen in quarantaine moet, en ze snápt het helemaal niet!) is er ook de verwondering over wat er zomaar wél is. Zoveel rond-de-veertigers die vasthouden, op hun eigen manier. De professionele input voor onze kerstwandeling waarvan we niet hadden durven dromen. Een oude dame die gedoopt wil worden. Morgen zingen we het, in het Engels en in het Nederlands: count your blessings. Tel uw zegeningen. Dat moesten we maar doen, op deze zaterdag.
Marijke van Selm
(o en het filmpje echt even afkijken….)
Filmpje
|
