WERKDAG (9-11-23)
WERKDAG (9-11-23)
Al een jaar of acht maak ik deel uit van een intervisiegroepje, begonnen destijds met collega’s in de Hoeksche Waard. En zoals dat gaat met dominees: die verhuizen nogal eens. Zo wisselde van tijd tot tijd de samenstelling en de herkomst. Wat bleef: een groepje van acht, binnen reisafstand van een half auto-uurtje, dat zo’n beetje elke twee maanden een ochtend besteedt aan één casus uit hun domineespraktijk. In al die jaren is het nog nooit voorgekomen dat andermans casus voor mij niet herkenbaar en leerzaam was. Het gaat altijd, linksom of rechtsom, over het geworstel met het ambt, in combinatie met je persoonlijkheid en je professionaliteit (al weet niemand helemaal precies waar het een eindigt en het andere begint). En wat ook altijd maar weer terugkomt: het geworstel met rituelen en dogma’s en last but not least vrijwilligers, die we vandaag zuchtend Gods grondpersoneel noemden. Want och och, wat heeft onze Grote Baas, en wij als zijn dienaren, soms met hen te stellen!
Het was dus fijn, en goed, deze morgen, met aansluitend een snelle lunch met de damesdominee die ik al veel te lang niet gesproken had. Thuis wachtten appjes en mailtjes, en een overleg met Charlotte, onze jongerenwerker slash stagaire. Het is belangrijk dat zij en ik regelmatig contact houden en doorspreken hoe ze haar tijd in de gemeente invult, én waar ze bij haar studie HBO – theologie mee bezig is. Zo bespraken we een filmavond voor de tieners, maar bijvoorbeeld ook de gnostiek en de tweenaturenleer.
Na een uurtje werd Charlotte afgewisseld door twee mannen met wie de laatste ontwikkelingen rondom de plannen voor ons Klooster aan Zee werden doorgenomen, Jan bleef nog even na voor wat puntjes op de i. Wat is het toch een prachtig wonder dat anderen aan details denken die niet eens in mij ópkomen!
Net voor het donker kon ik nog een rondje wandelen langs het herfstige Mildenburgbos. Niet erdóór dit keer, met al die nattigheid. Maar erlangs is ook al fijn. Zo vol als de dagen soms zijn – het is wel belangrijk dat ik oefeningen blijf doen en beweging neem. Voor de heup nog, jeweetwel.
En vanavond was ik bij Marinus, in de Sjoel. Ik hing aan z’n lippen, zoals deze voormalige pastor sprak over eenzaamheid en levenswegen, en elkaar liefdevol en aandachtig nabij zijn. Zó inspirerend. M’n buurmannen (buurcollega’s) en ik hebben een mooie serie lezingen bij elkaar gebracht. De volgende keer gaat het over ‘Leven met wat je niet in de hand hebt’, door mijn voormalige vrolijke en muzikale docent Frits de Lange. Maar dat is pas de 29e, ik herinner je er nog wel aan.
Een mooie werkdag dus. Veel inspiratie. Veel mooie mensen. Veel hoop en geloof en liefde. Dat is niet alle dagen zo. Maar vandaag wel. En ook: zo fijn dat ik weer gewoon kán werken. Dat ook. Dat zéker ook.
Marijke van Selm
|
