WACHTEN EN SMACHTEN (29-5-20)
WACHTEN EN SMACHTEN (29-5-20)
Afgelopen zondag had ik vrij. De zondag daarvoor, de 17e was dat, overviel het me ineens toen ik naar de kerk liep: ik heb het zo gehád met die lege kerk! Al die tijd had ik er niet of nauwelijks last van, voelde me ondanks alles verbonden met iedereen, genoot van de dingen die we muzikaal uitprobeerden en de grote en kleine wonderen die gebeurden. En het had ook iets intiems, dat kleine groepje aanwezigen op de zondagmorgen, de stilte, het ritueel dat bleef zoals het altijd was geweest: de Paaskaars, het consistoriegebed. Maar nu opeens. Nu was het genoeg. Wéér preken zonder te voelen wat er in de kerkzaal gebeurt, wéér in dat zwarte emotieloze oog van de camera kijken in plaats van naar de gezichten van u en van jou.
Dat smachten naar aankijken, naar een fatsoenlijk gesprek van mens tot mens, naar contact, dat is bij mij de laatste weken in toenemende mate ontstaan. Wat een geluk dat er dan ook nu versoepelingen zijn in onze nieuwe anderhalvemetersamenleving. De discussie over wat wel en wat niet is een voortgaande, zo las ik vanmorgen de suggestie dat het werk van de predikant ook tot de contactberoepen zou moeten worden gerekend, wat ons een stuk meer mogelijkheden zou geven. Het laatste woord is evenwel altijd aan het gezonde verstand. En oefenen en uitproberen. Dat ook. Maar wat ik zeggen wil. Er is licht aan het einde van de tunnel. En ik ben er blij mee.
Voor wat de kerkdiensten betreft: we hebben nog één ‘lege kerkdienst’ te gaan. Dat wordt wel een hele mooie trouwens. Er wordt gezongen door de minicantorij, en door Elly Bakker en door collega Helene Perfors, en zij en ik doen ieder een halve preek. Zij gaat over de getallen, ik over de taal, dat leek ons nou weleens leuk. Adriaan Hoek speelt. Ik ga aan de kinderen Pinksteren uitleggen. Dat is heel makkelijk. En de week daarna… zullen er weer mensen in de kerk zitten en wat verheug ik me daar enorm op! In de nieuwsbrief gaat u lezen hoe dat allemaal in z’n werk gaat. Maar aanstaande zondag nog online de Pinksterdienst meebeleven hè!
Ondertussen leg ik nu elke dag één bezoek af. Een anderhalvemeterbezoek. Ik neem niks te drinken. En de kleren gaan ’s avonds allemaal in de was. Ik ga nooit van het ene huis naar het andere. En ik denk goed na over wie wel en wie niet, en altijd in overleg.
En verder hebben we ook alweer een paar keer ‘live’ in klein commité overleg gevoerd. We hebben geleerd dat er heel veel online kan, contact houden en kerkdiensten en gesprekskringen en vergaderen. Maar oh wat is het toch veel beter als je elkaar in de ogen kunt kijken. Als de grapjes direct overkomen. En er weer gezamenlijk gelachen kan worden. We houden het hoofd koel, we doen geen domme dingen. We volgen alle richtlijnen. Maar ik ervaar het als een groot geluk weer mensen te ontmoeten, en het smachten en wachten weer te zien veranderen in positieve gedachten en krachten. Houd moed, het komt goed! Het gaat al heel veel beter!
Marijke van Selm
Bij de foto: anderhalvemetermoderamenvergadering.
|
