THUISBLIJVEN II – RESET (24-3-'20)
THUISBLIJVEN II – RESET (24-3-'20)
Dit is de wereld waarin we wakker zijn geworden. Wat zullen wij dan tot deze dingen zeggen, zegt het Bijbelwoord. Maar daar komt dan achteraan: als God vóór ons is, wie zal tegen ons zijn? En wie durft in deze dagen nog luid en duidelijk te zeggen dat God vóór ons is? Ikzelf durf het nog wel. Maar zachtjes. Zachtjes. Meer als het innige fluist’ren uit het gedicht van Henriëtte Roland Holst: de zachte krachten zullen zeker winnen in het eind. En daar houd ik mij vandaag maar aan vast. Morgen zie ik wel weer verder.
Gisteren had ik al met diverse mensen overleg over de diensten in de komende tijd. Ook de diensten in de week voor Pasen, de Stille Week. Niemand verwachtte immers dat na 6 april de kerken weer open konden. En zo blijkt het dus te gaan. Ik wil dat de kerkdiensten doorgaan, digitaal. Alles. Juist nu. Dus zoek ik naar mogelijkheden voor de muzikale invulling daarvan. Maar hoe dan ook: de komende weken zullen er diensten zijn, op zondagmorgen om 10u/9.30u, en op woensdagavond na het luiden van de klokken om 19.15u. En hé, het was nog nooit zo makkelijk om daarbij te zijn! Rechtstreeks, of later: https://kerkoostvoorne.protestantsekerk.net
De terughoudendheid die ik gisteren deelde in deze blog, over of ik nog wel naar het strand moet gaan, kwam gedurende de dag in verschillende reacties, apps en telefoongesprekken bij mij terug. Ik heb gemerkt dat velen van ons worstelen met waar we goed aan doen. Soms zijn we te bang, soms niet bang genoeg, wat weten we er ook van? Het is ondenkbaar, wat we meemaken, maar het gebeurt evengoed. En we moeten ons ertoe verhouden en onze weg erin zoeken. Als mens, als gezin. Als dominee en als gemeente. Als kerk in het algemeen. Het is goed en ook belangrijk dat we erover praten met elkaar. En dat blijven doen. Over onze twijfel, en over wat we nodig hebben. Alleen zo kunnen we elkaar vasthouden en versterken.
Anyway. Mijn gedachten over al dan niet thuisblijven zijn inmiddels van overheidswege gereset. Vanmorgen voelde ik me vrij om weer naar de zee te gaan. Ze was héél kalm. Zij wel. Wel had ze heel veel vuilnis uitgebraakt. Blikjes, doppen, glas, touw, en bijna alles in brokjes en stukjes. Ik heb er een tas vol van opgeraapt. Maar het meeste moest ik laten liggen. En ik dacht. Zo is het met wat we meemaken. Ik doe wat mijn hand vindt om te doen, vandaag, en al het andere moet wachten tot morgen, of later. Maar kijk naar mijn oogst. Vandaag is wat ik gedaan heb, niet voor niets geweest.
Marijke van Selm
PS Morgen is de Dorpskerk open, van 12-16u. Om even stil te zijn, te bidden, een kaarsje aan te steken. We staan in contact met de burgemeester en vooralsnog mogen we onder voorwaarden deze openstelling laten doorgaan. Als het verandert, leest u dat hier of op onze site. Vooralsnog dus: wees welkom. Juist nu…..
|
