STOF (19-12-21)
STOF (19-12-21)
Zo daalt, aan het eind van een bewogen zondag, langzaam het stof neer dat gisteravond om zeven uur werd opgeblazen. We vinden er allemaal van alles van, en vooral: we moeten er ook weer van alles mee. Ik laat het voor wat betreft mijn commentaar even bij de collega, van wie ik las dat ze met haar huisgenoten een persco-bingo speelde: welke woorden zouden door wie gebruikt worden? Ze verloor, de collega. En vandaag voelt het alsof we allemaal verliezers zijn.
En toch. Vanmorgen werd ik wakker en dacht: nee, ik ga toch naar de kerk, ofschoon ik niet zou voorgaan. Het is goed voor u om mijn gezicht te zien, het is goed voor mij om mijn gezicht aan u te laten zien. Ik ben er nog. Wij zijn er nog. En we blijven. Wat er ook gebeurt.
Over de arbeiders preekte Barbara. En hoe nodig ze zijn. Ook als de oogst nog niet meteen zichtbaar is. Júist als de oogst nog niet meteen zichtbaar is. Ga het doen dus, lieve mensen. Bellen, kaartjes sturen, glimlachen, hoop en licht verspreiden. Echt, iedereen kan het. En het is zo nodig. Zo nodig!
Nog voor de dienst voorbij was waren de eerste mensen ingeroosterd om de openstelling van de kerk te garanderen, vanaf aankomende dinsdag de hele week elke middag van 13-17u. Een open kerk, voor iedereen die hoop en licht en rust zoekt in deze dagen. Na afloop van de dienst liep de kinderkerkleiding-app over van de creatieve ideeën om onze kinderen ook in deze lockdown een bijzondere kerstviering te bezorgen. Pas vanavond zag ik de foto’s die Cesar vanmorgen maakte. En het hemelsblauw achter de ramen dat hij vastlegde.
Niet wanhopen. In Godsnaam. Niet wanhopen. Het komt goed, alles.
Marijke van Selm
|
