STILLE ZATERDAG (16-4-22)
STILLE ZATERDAG (16-4-22)
Dit is het hele verhaal in één beeld. Op de tafel zie je nog net het brood met de beker ernaast, waarbij verteld is over de laatste maaltijd die Jezus met zijn vrienden deelde. Verderop op de tafel ligt de grote witte schaal (waar de kinderen morgen een Paasstuk in gaan maken) met daarin allemaal kruizen, grote en kleine. Die zijn daar naartoe gedragen in een kleine processie, waarbij de kinderen ze allemaal omhooghielden. De kleinste mocht vooroplopen. Want dat zou Jezus ook gezegd hebben. Toen werd het donker. De kaars moest uit. De steen werd bij het graf gelegd.
Heel vroeg in de morgen ging Maria, de beste vriendin van Jezus, naar het graf, zoals mensen doen die verdrietig zijn en iemand missen. Achter de kinderen zie je de dominee lopen, met de rode doek over haar hoofd is ze even Maria geworden. Terwijl ze verdrietig door de tuin liep, werd achter haar rug de steen weggehaald. Ze kon het niet geloven toen ze weer bij het graf kwam, maar de steen was weg, het licht mocht weer aan, en haar stola moest onmiddellijk gewisseld worden van paars naar wit. Wit is geen kleur. Het is alleen maar licht. En dat zegt alles over God. Want waar God is, daar kan het nooit meer donker worden.
Soms lijkt geloven op een spel. Een ernstig spel. Kijk naar deze prachtige kinderen. Een ernstig spel. Ik wens ons allemaal een kind toe, om je heen of in jezelf, die zo vol overgave de stenen in je leven voor je wegdraagt, stenen voor graven, stenen op je maag, stenen voor je voeten. En dat éne kind, in Bethlehem geboren, in Jeruzalem opgestaan, die het licht voor je maakt en aansteekt. Want waar Hij is, daar kan het nooit meer donker worden.
God zegene jou op deze dag van stilte. Het wordt licht. En lichter. Echt.
Marijke van Selm
PS: de foto, genomen tijdens de Paasviering van de CNS afgelopen donderdag, wordt uiteraard met toestemming gedeeld.
PS: je bent welkom om mee te gaan naar het licht, bij onze dienst vanavond om 19.30u, en morgenochtend om 9.30u.
|
