SABBATICAL (23-3-22)
SABBATICAL (23-3-22)
Volgend jaar januari hoop ik tien jaar predikant te zijn. De afgelopen jaren waren hectisch – maar eigenlijk is het domineesleven per definitie hectisch. Ik ben dan ook erg blij met de zeven weken vakantie die de PKN mij als vijftigplusser toebedeelt. Ik ga bijna altijd weg. Nieuwe indrukken, andere werelden, zelfs al zijn ze dicht bij huis: ik krijg er energie van. Dat is altijd zo geweest. Ik stapte al graag uit mijn comfortzone toen dat nog helemaal niet zo genoemd werd. De laatste jaren is het verlangen gegroeid om dat wat langer te doen dan die zeven weken. Hoe zou het zijn als ik mij een paar maanden achtereen helemaal los kon maken? Hoe zou ik dat regelen? En wat zou ik willen doen met die tijd?
Het blijkt dat ik niet de enige dominee ben met zo’n sluimerende wens. In Utrecht geven ze er enkele keren per jaar advies over. Het is eigenlijk heel simpel: je gaat voor de duur van een half jaar vijftig procent werken. Gedurende dat half jaar ben je er drie maanden helemaal niet, en drie maanden helemaal wel. Et voilà. Geregeld. Daarna belde ik met Piet Schelling, een van uw favoriete dominees. En omdat u een van Piets favoriete gemeentes bent, is hij bereid om gedurende mijn afwezigheid een beetje voor u te zorgen. Zo, kant en klaar met vervanging en al, kon de kerkenraad vervolgens met mijn sabbaticale voorstel van harte instemmen. En doe ik u bij deze daarvan verslag.
Wel wel, en wanneer gaat dat dan gebeuren, hoor ik u denken. En wat ga jij dan precies doen? En kom je wel terug? Dat gaat u vast vragen. Dus daar reageer ik maar meteen even op. Scheelt ons allebei weer J. Het gaat gebeuren in de eerste drie maanden van volgend jaar. Dat is dan altijd nog DV hè, natuurlijk. Wat ik precies ga doen weet ik nog niet, waar precies ook niet. Ik zie het wel. Ik laat het gebeuren. Dat vind ik het fijnste. Er komt vanzelf wel een plannetje. Drie maanden is lang, en de wereld is groot. Uw laatste vraag dan nog. Of ik wel terug kom? Dat zal toch wel?!
Marijke van Selm
|
