ONBEDOELD (30-6-20)
ONBEDOELD (30-6-20)
is het te lang geleden dat ik mij meldde met een blog. Ik merk dat ik een beetje moe ben. De afgelopen maanden hebben op mij, net als op vele anderen, een wissel getrokken, en nu alles weer een soort van normaliseert, merk je pas hoeveel energie dat heeft gevraagd. Wat niet erg is hè. Laat dat duidelijk zijn. Energie moet sowieso circuleren, anders dient het nergens toe. Maar naast dominee ben ik ook Marijke, met een eigen leven. Er zijn kinderen, er zijn vele dierbare mensen om mij heen (echt héél veel), en dat alles heeft een eigen dynamiek die ook energie vraagt. Kortom, ik ben soms moe en ik verlang naar mijn zomervakantie, over een paar weken.
Dat laat overigens onverlet dat er heel veel dingen zijn die ook nu veel energie genereren. Het klinkt raar, maar de uitvaarten waar ik deze week bij betrokken ben doen dat, de kerkdiensten (maar dat had u al gezien, ik zie het zelf ook bij het terugkijken) en natuurlijk de gesprekken in de kringen die ik mag leiden, de twintigers, de rond-de-veertigers. Ik word zo rijk en lyrisch van de openheid en het vertrouwen die gedeeld worden, de kwetsbare vragen, de onzekere antwoorden. En ik geloof, nee ik weet zeker, dat dat het is, geloven: kwetsbare vragen, onzekere antwoorden. Altijd. Dat het zo moet zijn, uit de aard der zaak. Leven met God: kwetsbare vragen, onzekere antwoorden.
En dan is er deze datum, 30 juni. Ik kreeg een lief mailbericht van mijn zeer gewaardeerde en geliefde voorganger dominee Piet, die mij herinnerde aan een jaar geleden, mijn intrede in Oostvoorne. En hoe het is, en is geweest, en zal zijn. Zo lief en zo vol aandacht. En ja, dierbare collega, ik kan oprecht zeggen dat ik blij ben hier te zijn, dat ik mijn plek gevonden heb. Dat ik het soms moeilijk vond óók, en nog vind, natuurlijk. Maar vooral kan ik dit zeggen, en ik schreef het al eerder in een blog: ik hoor hier nu. We horen bij elkaar. We maken dingen mee. Er is verdriet en teleurstelling maar er is ook veel, heel veel moois dat mij en ons zomaar in de schoot geworpen wordt. En daarvan denk ik, en heb ik de laatste tijd al een paar keer tegen mensen gezegd, dat we zomaar eens nog mooie jaren voor de boeg zouden kunnen hebben…..
Marijke van Selm
|
