NAAR DE KERK KOMEN (2-4-24)
NAAR DE KERK KOMEN (2-4-24)
Aan het eind van die heerlijke Paasmorgendienst zei ik: wat fijn dat u er was, met zoveel! Even speelde ik met de gedachte om nog te zeggen: kom vaker! Maar ik deed het niet. Zoiets klinkt immers al gauw te opdringerig. En achter en onder die angst voor opdringerigheid zit natuurlijk de opvatting waar zelfs de dominee kennelijk last van heeft, hoe vaak ze ook ventileert dat de kerk leuk is, en fijn om bij te horen.
Het soort opvatting dat ik bedoel, is dat de kerk niét leuk is maar saai en achterhaald, dat het niet hip is om erbij te horen en dat het al heel mooi is dat je er af en toe wilt zijn. Zoiets, in die strekking. Het soort opvatting dat ik ook wel eens ‘excuse me for excisting’ noem. Dat geloven iets particuliers is (geworden), en als we er al iets over delen, dan verontschuldigend, en met de vliegensvlugge belofte er de ander niet mee lastig zullen vallen. Want we zijn doodsbang voor opdringerigheid en voet-tussen-de-deur geloof.
Terwijl. Ik wil eigenlijk heel graag dat u allemaal vaker komt. Want het is gewoon zo fijn om met z’n velen te zijn. Geloven is iets persoonlijks, maar het gaat wel gemakkelijker met z’n allen. Het sterkt. En het is leuker ook. Maar dat ga je pas zien als je het doorhebt. Dus bij nader inzien ga ik het toch zeggen. Als je dit leest, en je gaat niet zo vaak of nooit naar de kerk; kom dan weer ‘es, of vaker. En als je al vaak komt, blijf dat vooral doen! Als het jouzelf niet altijd wat brengt, dan de Heer wel, of de anderen.
Ik deelde een paar foto’s, aan het eind van de Paasmorgen, van de Goede Vrijdagdienst in de RK kerk van de Heilige Familie in Gaza-stad. De vermoeide gezichten op onderstaande foto laten me niet los. Met zo weinig overgebleven (1300 christenen in heel Gaza), onder deze omstandigheden. Maar de kerk blijft open. En de mensen blijven gaan. Want het is zo fijn, en het sterkt, om bij elkaar te horen.
Marijke van Selm
|
