LOPEN OVER WATER (13-6-20)
LOPEN OVER WATER (13-6-20)
Bijna elke dag zwem ik nu in het Oostvoornse meer. Net zoals ik in Westmaas deed, in de zomermaanden, in de Binnenmaas. De eerste jaren gewoon zonder reddingsboei om mijn middel, tot ongerustheid van sommigen, temeer omdat ik graag ’s morgens heel vroeg ging, als er niemand was. De gedachte aan een zondagmorgen, de gemeente die vergeefs wacht op de dominee die niet uit het water terug is gekomen ….. op een dag trof ik zo’n zwemhulpje aan in mijn brievenbus, en vanaf die dag ben ik ‘m braaf gaan gebruiken.
Op deze zaterdag loopt alles door elkaar. Zoals het zo vaak gaat. Dat is niet erg. Het overleg over het lijstje met kerkgangers voor morgen, hebben we er zo dan dertig? En de gedachte dat het zo dus zal gaan de komende weken. Dit lijstje. Het zieke kind dat toch thuis moet blijven met een ouder, en daarmee plaats maakt voor anderen. En verder is er, behalve de krant, de dienst voor morgen die nog niet af is, de mail en de telefoon.
Vroeg in de middag ga ik een poosje naar het Meer. Ik vind het zo heerlijk. Het is een mooie dag, ik ga nog een poosje op het strandje liggen. Direct aan het water hebben kennelijke Rotterdammers hun eigen koninkrijk gecreëerd, met een windscherm, een radio en een vrouw die tegen een kind gilt: niet zo gillen, viswijf! Naast mij bespreken twee geblondeerde dames het leven van Rachel Hazes. Mooi, weet ik dat ook weer.
Later in de middag ben ik in de kerk, samen met Karin. Morgen vertellen we samen het verhaal van Jezus die over het water loopt. We gaan het zelf ook proberen. Lopen over water. Maar misschien hebben we mijn reddingsboei wel nodig, dus die heb ik maar even in de kerk gelegd, voor de zekerheid. Het wordt mooi, morgen. Ik verheug me. Maar de dienst is nog niet af. Dus dat moet nog gebeuren. Het is niet erg. Het komt vast goed.
Marijke van Selm
|
