JOUW KANT VAN HET VERHAAL (4-7-21)
JOUW KANT VAN HET VERHAAL (4-7-21)
Het is anderhalf jaar geleden dat we rondom mijn eettafel zaten en elkaar over onze levens vertelden. Toen, in maart 2020, was dat de eerste, en meteen ook de laatste keer. We bleven elkaar opzoeken, in allerlei aangepaste vormen, anderhalve meter, toen dat ook niet meer mocht via Teams, daarna in de kerk, waar het minder gezellig maar in ieder geval ruimer is. En sober, niet eten. Nou ja, één keer uitgezonderd, toen haalden we pizza’s aan de overkant. Dat was ergens in het najaar. We aten toen ons avondmaal rondom de grote liturgische tafel. Je zou zeggen dat we deden waar die tafel voor bedoeld is.
Anderhalf jaar. Daarin verandert er sowieso veel in twintigerslevens. Relaties die bestendigd worden of juist verbroken, studies afgerond en begonnen, ander werk, ander huis. En al onze verhalen werden op enigerlei wijze steeds weer met de grote vragen in verband gebracht. Over God, en zin, en dood en leven. Het ging nooit nergens over.
Vanavond zaten we weer rondom de tafel, met z’n zessen. Ieder had wat eten meegebracht, de pastorietuin achter de openslaande deuren was licht en vredig en de regen ruiste zachtjes. Binnen ging het over de toekomst en het doel van je leven. Over wat blijvend is, over waar je je op verheugt, over wat je in ieder geval nog gedaan wilt hebben in je leven. En over waar God dan is, in die plannen.
Dit is de nieuwe kerk. Tafelgesprekken. Intens en persoonlijk. Met ruimte voor ieders zoektocht en ieders eigen weg. En het delen. Brood en wijn, meegebracht eten, levensverhalen. Een nieuw soort verbondenheid, meer op persoonlijke titel. De groepssamenstelling kan veranderen, niet iedereen is er altijd (en daar moet ik soms even van slikken) soms denkt iemand dat-ie af wil haken (maar blijft dan toch voorlopig, ondanks dat-ie er ver voor moet rijden) (omdat, waar vind je dat nou, zulke mooie gesprekken, en dat er ook nog gelachen kan worden) en er is nog plaats en ruimte genoeg voor nieuwe mensen - vandaag meldde zich iemand die na de zomer mee wil gaan doen. ‘Het gaat niet om de eindbestemming, maar om de weg ernaartoe’ was een van de stellingen van vanavond. Oke, beetje cliché. Maar wel wáár. En ook geluk hebben. Dat je dit op die weg tegenkomt.
Marijke van Selm
|
