|
HOOP VOOR DIT LAND (24-11-23)
HOOP VOOR DIT LAND (24-11-23)
Hoe vaak heb je dit nu al aangehoord, zei ze, en iedere keer hetzelfde. En jaja, iedereen is anders, dat ga je nu vast zeggen, maar het is toch iedere keer hetzelfde. We zaten aan de grote eettafel te praten over de laatste dingen, waar ze eigenlijk al aan begonnen is. De laatste dingen, en hoe moet het gaan, hoe zal het gaan, hoe wil ze dat het gaat. Loslaten is zo’n mooi woord, totdat je het zelf moet doen. En wanneer dan, en wat, en de pijn die het doet! Hoe vaak heb ik dat al aangehoord?
Maar. Nee, zei ik, nee. Zo zit ik hier niet. Zo ís het niet. Misschien is het iedere keer hetzelfde. Maar ik begin iedere keer opnieuw. En buiten dat. Ik ben nu hier. Bij jou. Jouw verhaal, en dat je me zo dichtbij laat komen. Dat is alles. En dat is wat telt. En iedere keer dat ik dat meemaak, is het voor mij net zo kostbaar als voor de ander. Voor mij is dit net zo kostbaar als voor jou. Dat is wat telt.
Dit is het land waarin ik wil wonen. Een land waarin we elkaar als mensen zien. Wat je verhaal ook is, of je afkomst, wat voor dromen je ook hebt of hebt gehad. Gewoon een mens als ik, een mens als jij. Ik wil wonen in een land van zachte woorden, waarin liefde aandacht betekent, en tijd kostbaar is, vooral als die geschonken wordt. Een land waar het kwetsbare leven heilig is, en gekoesterd wordt, het kwetsbare leven van wie sterven gaat en wie nog leven mag. Dat land. Die hoop. Zo wil ik wonen. In Godsnaam. Vandaag meer dan ooit.
Marijke van Selm
|
