GEWONIGHEID (2-4-20)
GEWONIGHEID (2-4-20)
‘De zin van het leven verschijnt vaak in het twijfelen, in het niet-weten, het verwachten. Laat dat nu net kwaliteiten zijn die de huidige maatschappij niet op een voetstuk zet. De voorbeelden van levens waarin een moeilijk moment rijkdom en glans heeft gegeven zijn legio. Waarom koesteren we het ongeluk, het verdriet dan niet wat meer?’ (uit: Liefde, een onmogelijk verlangen, Dirk de Wachter)
Psychiater Dirk de Wachter is populair onder dominees. Dat komt omdat hij, in andere woorden, zegt wat wij van de kansel ook heel vaak zeggen: dat je geen volmaakt mens bent en dat ook niet hoeft te zijn. Dat het oké is als je niet succesvol en jong en knap bent. En dat je natuurlijk niet elke dag blij kunt zijn, maar soms ook treurig of somber bent. Met zijn ‘pleidooi om een beetje ongelukkig te zijn’ neemt De Wachter een eigenzinnig standpunt in. Gooi die veel te hoge lat aan de kant. Aanvaard de onvolkomenheid. En de gewonigheid. Mooi woord hè. Gewonigheid.
Nu, in deze dagen, denk ik vaak aan al die overbelaste gezinnen en stellen. Ik denk aan relaties die onder spanning komen te staan, aan hoge latten, aan allerlei ballen in de lucht. Speciaal voor hen hebben Dirk en ik een boodschap vandaag. Hoe erg is het eigenlijk als je kinderen een achterstand oplopen met hun schoolwerk? Leren ze niet heel andere (levens)lessen? Is twijfel aan je partner echt dramatisch? Twijfel en niet-weten is deel van de liefde, zegt Dirk. Laat het er gewoon zijn. Moet je alles zeker weten en altijd de beste versie van jezelf zijn? De beste moeder, de beste dochter, de beste juf, de beste partner? Nee, dat hoeft helemaal niet, zegt de dominee, en zij heeft het uit de Bijbel. Dirk en ik, wij houden een pleidooi om deze dagen ook gewoon maar ongelukkig te zijn. Dat is namelijk best normaal. Als je wilt, praten we erover verder. Ik ben er voor je. Of koop anders dit boekje. Niet dik en niet zwaar, wel verheffend.
Aan het eind van de middag was ik zelf trouwens ook een beetje ongelukkig. Onvoldaan. Ik was de hele dag bezig geweest, maar niets was af, en de onaffe dingen van gisteren lagen er ook nog. Maar o ja. Het geeft niet. Weg met de hoge lat. Pleidooi voor de gewonigheid. Een paar toastjes op zomaar een donderdagnamiddag. Klein geluk bij ongeluk. Het mag er allemaal zijn. En dat is best normaal.
Marijke van Selm
|
