FAMILIE (14-7-21)
FAMILIE (14-7-21)
We zijn allemaal deel van een gezin. En een familie. En een geschiedenis. Ingewikkelde systemen van relaties en evenwichten. We vinden er veiligheid, in die systemen, en identiteit. Maar we raken er ook gewond en beschadigd. Velen van ons sjouwen lasten mee, soms van generatie op generatie doorgegeven. Dat is allemaal zoals het is, en op velerlei wijzen ook een terugkerend thema in het pastoraat. Vaker, veel vaker dan je denkt.
Ik lees momenteel, tussen de bedrijven door, een studie van de Amerikaanse rabbijn Friedman, die het systeem van gezin en familie doortrekt naar de religieuze gemeenschap. Die veiligheid brengt en identiteit – maar ook beschadiging en de lasten, van generatie op generatie doorgegeven. En ik denk erover na hoe we, als het gezin van deze kerk, onszelf daarvan kunnen bevrijden en elkaar nabij kunnen komen en zijn. Een thema dat ook geagendeerd staat voor onze Kerkenraadvergadering van vanavond. De vraag hoe we kunnen groeien in verbondenheid. En dan zó dat verbinding niet alleen maar een mooi woord is, maar zichtbaar en voelbaar voor iedereen die bij ons hoort of te gast is.
Familie. En wonden. Ik ging op bezoek bij het gezin dat nu al twee jaar zonder man en vader doorleeft. Het verdriet én de kracht. Ondenkbaar toch begaanbare wegen. Een God die niet loslaat. Op de terugweg fietste ik om door de duinen, verlangend naar de vrijheid van mijn vakantie die dit weekend begint. En ik dacht aan dat andere gezin in de Hoeksche Waard waarbij ik nu betrokken ben, die drie mensen overrompeld door verlies, die vrijdag afscheid moeten nemen en ze kunnen er zich nog helemaal niets bij voorstellen, maar ze móeten het toch wel. Ze zijn heel de tijd in mijn gedachten. Ik bid voor hen om kracht. En begaanbare wegen.
Marijke van Selm
(over beide gezinnen schrijf ik met hun toestemming
|
