ER IS ALTIJD LICHT (8-11-22)
ER IS ALTIJD LICHT (8-11-22)
Voor jou is dat wel zwaar zeg, zei iemand met wie ik sprak over al het verdriet en gemis dat rondwaart in onze gemeente. Ik leef in veel verhalen mee, en nog altijd gaat het door. Nou zei ik, ja, en toch ook nee. Want het is zeker intens en soms zwaar. Maar het is ook mooi en kostbaar. Omdat je zo dichtbij mensen komt. Omdat er soms zomaar onverwacht zoveel vertrouwen en intimiteit is in wat mij wordt toevertrouwd. Omdat er zo vaak wonderen gebeuren, en wondertjes, die we toevalligheden noemen maar het niet zijn, en die kortgeleden door een Panamese priester die te gast was in een van die vele uitvaartdiensten die we beleefden, geen co-incidence maar God-incidence werden genoemd. En dat is het precies. Verdriet en gemis zijn broedplaatsen voor wonderen en wondertjes, voor God-incidences.
Ik had een uur lang over laatste dingen gesproken. We zaten tegenover elkaar. Boven het mij vertrouwde hoofd zweefden kale takken achter het raam, met nog een enkel geel en vuurrood blad eraan. Het was zo mooi. Na afloop fietste ik mijn vaste omweggetje door de stille herfstige duinen, thuis wachtte een nieuw bericht van liefde en loslaten. En opeens wist ik het weer. Omdat ik het zag. Of misschien zag ik het omdat ik het wist. Het licht. Dat er altijd is. Ook in deze tijd van gemis. Ook op deze dag van afscheid, deze herfstdag in november. Er is altijd licht.
Marijke van Selm
|
