|
CONCERT AT SEA (30-6-22)
CONCERT AT SEA (30-6-22)
Op de terugweg regent het pijpenstelen. Overal richtingaanwijzers met ‘Concert at sea’. Een concert aan zee, het voelt als een andere wereld, ook al is het nog maar een paar dagen geleden dat ik zelf in totaal andere werelden was dan in deze, van loslaten en afscheid nemen. Maar nu ben ik hier, met mijn hoofd vol woorden voor morgen, als we afscheid nemen, en de woorden zijn er, ze moeten alleen nog geordend worden. Ik word er niet meer zenuwachtig van dat de tijd begint te dringen, het komt goed, ik weet het, het komt goed. Nu ben ik hier, onderweg terug naar huis na mijn bezoek aan een kleine kamer met een man en een vrouw en een zoon en een hondje, een kamer waar verhalen gedeeld worden waarin ik zomaar welkom ben, en het zijn verhalen van liefde en verwondering en stille berusting die desondanks pijn doet. Want zo gaat het. Zoveel liefde. Dat doet pijn om los te laten. En het kan tegelijkertijd volmaakt goed zijn.
En nu ben ik onderweg terug naar huis in mijn oude autootje dat gelukkig weer gerepareerd is (hij begaf het precies toen ik voor studiedagen naar Doorn moest, en wie van ons kan zeggen dat zij buren heeft die zomaar hun auto aan je meegeven) en ik passeer de hele tijd borden met ‘Concert at sea’, en het gaat over andere mensen in een andere wereld. Ik leef mijn eigen concert at sea, hier aan de kust waar ik mijn werk doe, een concert waarin zomaar liederen opwellen van dankbaarheid en liefde, een concert met aubades en requiems en lofzangen, een concert met een programma dat de loop van het leven volgt en zich vanzelf ontvouwt.
Thuis haal ik de lampionnen binnen, ook al kunnen ze tegen de regen. Ik ben zuinig op ze. Morgen hang ik ze weer buiten. Want morgen zal de zon schijnen. Dat weet ik zeker. Morgen zal de liefde klinken. Met hart en ziel. Dat weet ik zeker. Want Hij draagt ons. Dag en nacht. Amen.
Marijke van Selm
(Publicatie is met instemming van de betrokkenen)
|
