|
BREEKBAAR (15-12-21)
BREEKBAAR (15-12-21)
‘Hoe kan dat nou’, zei een lief gemeentelid aan de telefoon, ‘jij bent altijd zó voorzichtig’. ‘Maar goed’, vervolgde ze, ‘je bent dus niet onschendbaar’. Nee, de dominee is allerminst onschendbaar. Ze moest zich voor de tweede keer in negen jaar voor een zondagse dienst laten vervangen wegens ziekte, en dit keer heette de ziekte corona. De vervanging was overigens vrijwel onmiddellijk geregeld, net als het overnemen van andere dringende en lopende zaken. Evenmin als onschendbaar, ben ik onmisbaar, en dat is goed. Zo hoort het te zijn.
Het heeft me wel beziggehouden, hoe gemakkelijk ik het virus toch nog heb opgelopen. En ook weer doorgegeven: een van mijn zoons kreeg het ook, na onze gezamenlijke Sintviering waarbij ik almaar zieker werd. Mijn persoonlijke R-getal staat daarbij op één denk ik. Maar misschien moet ik me niet aan cijfers wagen, en het bij woorden houden. Het woord breekbaar bijvoorbeeld. Ziek zijn is je breekbaar voelen, en beseffen dat al je plannen altijd voorlopig zijn. Ik ben inmiddels weer aan het opbouwen. Ik heb het nog gauw benauwd, en werk daarom eerst nog even halve dagen. Alleen de hoognodige zaken, even.
Over breekbaar gesproken. En plannen die altijd maar weer voorlopig zijn. Ons wekenlange gelobby (achter de schermen) mag ook dit jaar niet baten: de kerstwandeling gaat wederom niet door. Gekeken naar de mogelijkheden binnen de perken van nu, gaan we als alternatief weer voor een kerk die rondom de kerstdagen volop licht afgeeft: in de tuin met heel veel lampjes, een wensenkerstboom en een kaars om mee te nemen voor iedere voorbijganger. En natuurlijk allerlei diensten die we creatief invullen. Daarover later meer. Eerst wil ik het even hebben over die lichtjes. Want die moeten in glazen potjes. En die potjes moeten bij u vandaan komen. Vorig jaar was het een drukte van belang in de portiek van de pastorie, van mensen die hun jam- en andere potjes kwamen aanleveren. Die drukte blijft nu nog uit. Dus vandaar even deze
DRINGENDE OPROEP: WE HEBBEN NOG HEEL VEEL GLAZEN POTJES NODIG!
Dus mijn (onze) vraag aan u: vraag even om u heen, bij de buren of bij de glasbak, eet allemaal een keertje extra appelmoes en breng al dat glaswerk in de komende week bij de pastorie, zodat we de kerktuin tijdens de kerstdagen weer feestelijk kunnen verlichten. Mogen we op u rekenen?
Marijke van Selm
|
