BIDSTOEL (1-9-21)
BIDSTOEL (1-9-21)
Mijn zoon was bij Het Vervolg geweest en liet me een foto zien van een prachtige bidstoel. Kijk ‘es mam, wat een mooie! Echt iets voor jou! Maar ik héb al een bidstoel toch, zei ik. En die ga ik juist weggeven. Ik hoef ‘m gewoon niet meer (want tegenover alle curiosa die ik mijn huis binnensleep staat dat ik net zo makkelijk iets wegdoe). Dus is-ie vandaag opgehaald door lieve vrienden, die hem wel kunnen gebruiken  .
Zozo, is de dominee soms gestopt met bidden? Je zou toch denken dat ik alle reden tot bidden heb, na de nogal dramatische oproep in de dienst van 22 augustus. U heeft het filmpje inmiddels allemaal kunnen bekijken. ‘Vertrouw toch een beetje meer op de Heer’, zei mij een lief bezorgd gemeentelid. ‘Hij is er ook nog, ben je dat soms vergeten?’ We spraken er samen over door. Jij moet ons juist voorgaan in hoop en vertrouwen, zei ze, weet je wel hoeveel mensen daar iets aan hébben! Nu confronteer je ons met wanhoop. Dat helpt niet!
Het is nodig, het wás nodig, deze noodkreet. Gelooft u mij. Ergens houden de mogelijkheden op voor wat je kunt doen met steeds minder mensen. Dat móest gezegd worden, en het moest nu. En ja, als iemand weet dat de kerk niet van mij is of van ons, maar van de Heer, dan ben ik het wel. Daar worstel ik soms mee. En tegelijk weet ik ook hoeveel zegen er schuilt in het onopgemerkte. En het onverwachte. Dat is de ‘story of my life’. Dat de zegen onverwachts komt. Al kan het natuurlijk ook zijn dat ik nog steeds te vaak de verkeerde kant opkijk als ik de Heer nodig heb.
Het is er mij, ons, niet om te doen weer een volle kerkenraad te hebben, en dan gewoon weer door zoals altijd (al is de taak van scriba wel onontbeerlijk). Het mag ook over een totaal andere boeg, graag zelfs, en de gedachten daarover vormen zich mede door dit soort openhartige gesprekken. Waar het vooral om gaat is dat we het samen doen. En dat ik, dat wij als kerkenraad, hoe die dan ook wordt ingevuld, dat ook ervaren doordat u met ons deelt. De lof evenzeer als de kritiek. De reactie op onze diensten en acties. Maar vooral: bid. En blijf bidden. Met of zonder bidstoeltje. Want de kerk, die is niet van mij en niet van ons. Die is van de Heer.
Marijke van Selm
|
