BANGE TIJDEN (7-4-20)
BANGE TIJDEN (7-4-20)
Het zijn bange tijden, mijn God.
Vannacht was het voor het eerst
dat ik met brandende ogen
slapeloos in het donker lag
en er vele beelden van menselijk lijden
langs me trokken.
Ik zal je één ding beloven, God
een kleinigheidje maar:
ik zal mijn zorgen om de toekomst niet
als evenzovele zware gewichten
aan de dag van heden hangen,
maar dat kost een zekere oefening.
Iedere dag heeft nu aan zichzelf genoeg.
Ik zal je helpen, God,
dat je het niet in mij begeeft,
maar ik kan van tevoren nergens voor instaan.
Maar dit éne wordt me steeds duidelijker:
dat jij ons niet kunt helpen,
maar dat wij jou moeten helpen
en door dat laatste helpen wij onszelf.
En dit is het enige
wat we in deze tijd kunnen redden
en ook het enige waar het op aankomt:
een stukje van jou in onszelf, God.
En misschien kunnen we er ook aan meewerken
jou op te graven
in de geteisterde harten van anderen
Etty Hillesum
12 juli 1942
(gedicht gelezen en lied gezongen in de dienst van Palmpasen, 5 april)
Link naar lied
|
