|
|
|
|
WIJN EN ZOUT (17-1-25)
WIJN EN ZOUT (17-1-25)
Op vrijdag schrijf ik altijd mijn preek. Ik heb dan al vanaf dinsdag op de tekst kunnen kauwen, de orde van dienst is inmiddels definitief, er heeft zich (hopelijk) al een beetje een idee gevormd van welke kant het uitgaat. Ik gebruik bijna nooit preken die ik al eerder maakte (dat doe ik alleen als ik elders voorga), ik begin altijd van voren af aan. De lezing van deze zondag is mij dierbaar: de bruiloft te Kana, met het water dat wijn wordt. Een fascinerend verhaal, waar heel veel in zit waar je het over zou kunnen hebben: het wonder, de bruiloft, die enorme hoeveelheid wijn, Jezus die zijn moeder met ‘vrouw, wat wilt u van me?’ aanspreekt. Dus je moet kiezen. Als je niet kiest, verzuipen je luisteraars in de details. En in je keuze spelen altijd de verhalen van nu mee, het leven in de gemeente, het wereldnieuws, je theologische kennis en je eigen input. En dat moet dan woorden krijgen, en je weet nooit écht van tevoren welke kant het op gaat. Het is altijd weer een avontuur. Soms vrolijk, soms stroef, maar altijd een avontuur.
Vrijdagmorgen dus. Eerst wachten op de glaszetters, die tussen negen en tien een ruit komen vervangen, anders moet ik weer nét uit mijn concentratie. Zul je zien dat ze pas tegen tienen komen. Kopje koffie, geloop in huis, je weet zelf. De ochtend is al half voorbij als ik eindelijk kan beginnen. En voor de middag staat er een overleg met de kloosterwerkgroep op de planning. Altijd bij mij thuis is dat, met de kloosterwerkgroep. Er is trouwens heel veel bij mij thuis, maar dat had je inmiddels ook wel door. Helma en Greco sluiten online aan, vanuit Oostenrijk en Middelburg. Het is nog wachten op het groene licht van definitieve goedkeuring, maar als dat komt moet alles natuurlijk wel in de startblokken staan. Daar zijn we dan ook hard mee bezig. Het gaat vooral over business en financiën momenteel, maar midden op tafel staat het zout zout te wezen. Als de levende belofte voor wat we kunnen worden. Smaakmakers. Puur zoutend zout.
Al met al is aan het einde van de dag de dienst voor zondag nog verre van af. Of nou ja, misschien valt het mee. Morgenmiddag, als ik ermee verder ga, weet ik of de aanzet voor de preek die ik vandaag geschreven heb, mag blijven staan. En dan weet ik vast ook wel hoe het verder moet met het avontuur van deze week. Het komt altijd goed, links of rechts. Zo is het dan. Voor nu is het genoeg.
Marijke van Selm
| | terug
|
| |
|
|
|
|
26-01-2025
om
10:00 uurVertel_September2024_S.jpg)
