Wer hat dich so geschlagen (29-3-21)
Wer hat dich so geschlagen (29-3-21)
Het is fijn om bij de kerk te horen. Het is fijn om te weten dat je door God en mensen gedragen wordt in goede en kwade tijden. Het is fijn om daar met elkaar dankbaar voor te zijn, en ook om te bidden en naar te zoeken. Dat is in een heel eenvoudige notendop wat de kerk betekent. Ik ben er blij mee, en zou willen dat we dat allemaal onbeschroomd konden uitdragen. Trots is misschien niet zo’n goed woord, want bij de trots ligt de hoogmoed op de loer, en dat zij verre. Maar fier. Fier zou wel passen. Fier en onbevangen. Het is fijn om bij de kerk te horen.
Er zijn al genoeg mensen die zich schamen voor onze medechristenen op Urk en in Krimpen aan de IJssel, en die schaamte openlijk belijden. Dat doe ik dan maar niet. Wel zou ik me ervan willen distantiëren, maar dat gaat natuurlijk niet. Wat ga ik dan zeggen? Ja, maar wij zijn niet zo? Straks ga ik er ook nog voor danken: dankuwel Heer, dat wij niet zijn zoals zij. Waar heb ik zoiets eerder gehoord? Wat ik vooral voel is een mengeling van afschuw en solidariteit. Afschuw, omdat ik er zo niet op wil staan, als kerk, schoppend en bot. En solidariteit, omdat ‘de kerk’ zo langzamerhand per definitie in de beklaagdenbank zit. En of de kip er dan eerder was, of het ei, wie het weet mag het zeggen.
Dus ik doe er maar liever het zwijgen toe deze week, in de beklaagdenbank. Misschien moet ik, misschien moeten wij, daar maar eens een poosje zitten. Mag ik je dan meteen uitnodigen? Er is elke dag een dienst, deze week, waarbij iedereen welkom is, heiligen en heidenen, dominees en journalisten. Wel even aanmelden, want max dertig personen, maar digitaal is er ruimte genoeg. Voor de gewelddadige kerkgangers van gisteren zal het recht zijn loop hebben. Maar laat het meer dan over hen, deze dagen over die andere aangeklaagde gaan, en over de schuld die hij draagt.
Marijke van Selm
Wer hat dich so geschlagen
|
