VRAGEN VRAGEN (5-7-22)
VRAGEN VRAGEN (5-7-22)
Soms is het puzzelen met mijn tijd. Maar op sommige vragen kán ik geen nee zeggen. Vooral als het om kinderen gaat. Daarom was vandaag groep zes van BSO De Bosrand in de kerk. Gewoon zomaar. Omdat er een kind had gezegd: onze school staat tegenover de kerk, maar ik ben er nog nooit binnen geweest. En omdat de juf toen maar gewoon is gaan bellen met de dominee. Of dat kon, binnen kijken. Het kon. En of er dan ook iemand op het orgel kon spelen. Dat kon ook.
We hadden niet echt een plan, we zouden wel zien. In ieder geval had ik de deuren opengezet en de Paaskaars aangestoken. Want God was er ook. En toen de kinderen kwamen, bleken ze niet alleen te willen kijken maar ook heel veel te willen weten. Echt heel veel. Over dopen, de glas-in-loodramen, wat er gebeurt in een kerkdienst en wat zijn die lange stokken met die zakjes eraan? En waarom is zo’n orgel zo groot? (Omdat we een instrument nodig hebben dat boven heel veel zingende mensen uit moet kunnen komen, vertelde Ron). We deden een heel oude Bijbel open en probeerden eruit te lezen. Later mochten de kinderen boven bij het orgel kijken, en op de kansel, en in de kerktuin. Een jongetje kwam vragen hoe lang ik dit al doe. Maar hoe oud ben je dan? Negenenvijftig? Sóóó!! Dat zou je echt niet zeggen! Na ruim een uur (!) zongen de kinderen nog een lied over ‘samen’, bij de piano waarop de juf speelde. Daarna mocht Joeri, die de vraag had gesteld over het bezoek aan de kerk, de Paaskaars uitdoven. En toen gingen ze weer, naar de overkant. Dag allemaal! Tot ziens in het dorp!
Wat was dit leuk. Wat een leuke, spontane, nieuwsgierige kinderen. En wat een leuke juf. Konden we allemaal maar vaker zo onbevangen nieuwsgierig zijn. En vragen stellen. En ons verwonderen. Als kinderen. In een wereld waarin we allemaal anders, en toch samen zijn.
Marijke van Selm
|
