|
|
|
|
OVERTUIGINGEN (27-1-25)
OVERTUIGINGEN (27-1-25)
Vandaag was mijn vrije dag. Daar zou ik van alles over kunnen vertellen: de zon, de was, de erwtensoep die ik maakte, de boeken die ik lees. Maar ik kreeg vanavond de opdracht terug die ik vorige week, of was het alweer de week dáárvoor, instuurde, het paper dat ik voor mijn opleiding schreef over de context waarin we hier kerk zijn. Het moest worden afgesloten met een antwoord op de vraag: wat is voor jou de kern van het evangelie, datgene waarachter je niet terug wilt? En nu ik het teruglees, voel ik dat ik daarvan een gedeelte met jullie wil delen. Hier komt het:
'De kern van het evangelie, de basis waarachter ik niet terug wil, is dat ik geloof in God als maker, in Jezus waarin ZHij zich als mens liet kennen en die opstond uit de dood, en in de Geest waarin ZHij nog altijd scheppend aanwezig is.
Dat beetje gekunstelde Zij/Hij laat ik verder achterwege. Ik vind het zelf niet onnatuurlijk om over God als een vrouwelijke vorm te denken, en de scheppende aanwezigheid van de Geest is voor mij bij uitstek het creatieve ‘barende’ element. Maar dat is allemaal theologie. En theologie is niet de kern van het evangelie. Dat is de kracht van het leven, dat opstaat waar het viel, en dat in alles en voor iedereen nieuw kan worden. Elke dag. Daar is immens veel ruimte, want er zijn evenzovele opstandingen mogelijk als er gevallenen zijn. Maar dat het gaat om God, en Jezus zijn zoon, en de Geest als de kracht die bij ons is, dat is de basis van waaruit het voor mij allemaal gebeurt. Misschien valt het samen met Allah of Buddha, daar ga ik niet over, maar zo wil ik het in ieder geval niet benoemen. Het is God, Jezus, Geest.
Over het kruis als verzoening en het bloed als offer heb ik niet zoveel te zeggen – het is een theologisch spreken waarvan ik vervreemd ben geraakt, en daarin ben ik niet de enige. Dat betekent niet dat de notie van schuld verdwenen is. De schuld is in het vallen, van waaruit wordt opgestaan. En het vallen is onmacht, gebrokenheid, falen en mislukken. Het zijn de dingen die niet hadden moeten gebeuren, het zijn de dingen die je zijn overkomen. En het zijn de dingen die je niet moet doen, en niet had moeten doen. Het is de spijt die je daarvan hebt. En dat alles, dat gebeurt allemaal in die drie dagen van Pasen. En het hele jaar door telkens opnieuw. Want het is altijd Pasen. Altijd vallen en opstanding.'
Misschien denk je nu vanzelf ook na over die vraag. Wat voor jou de kern van het evangelie is, datgene 'waarachter je niet terug wilt', zoals de docent zo mooi vroeg. Ik zou het leuk vinden het daarover te hebben met je.
En dat prachtige kruis, dat hangt in het Karmelietenklooster in Boxmeer waar ik vorige week was. Fascinerend vind ik 't.
Marijke van Selm
| | terug
|
| |
|
|
|
|
23-02-2025
om
10:00 uurVertel_September2024_S.jpg)
