OVER RUTH, EN ONDERWEG ZIJN (24-6-24)
OVER RUTH, EN ONDERWEG ZIJN (24-6-24)
Wat een prachtige week was het voor onze kerk. Er gebeurt zoveel moois! De gemeenteavond op woensdag, waarop we onze verder uitgewerkte Klooster-aan-Zee-plannen deelden. Een goed gesprek, met nieuwe input, en niemand zei nee tegen de voorgelegde verdere voornemens. We zijn weer een stapje verder in het proces, zei een blije voorzitter aan het eind van de avond.
Een paar dagen later, op zaterdagmiddag, stond hij ook alweer te stralen achter zijn zelf georganiseerde bar in de kerktuin, waar meer dan zeventig vrijwilligers hun drankjes bij hem kwamen afnemen. Wat een leuke, zonnige, relaxte middag was het, deze borrel waarvoor de kerkenraad iedereen had uitgenodigd die vrijwilligerswerk doet in onze gemeente, of die het ooit gedaan heeft of nog gaat doen. Want waarom zouden we zuinig doen. Nergens voor nodig.
En gisteren week de lach helemaal niet meer van zijn gezicht, aan het eind van die dienst waarin alles er was; vaste en vakantiegasten, kinderen en tieners, een nieuwe pastoraal bezoeker, de groeten van dominee Ebi Wassenaar en een groepje nieuwkomers uit de helaas opgeheven kerkgemeenschap Tinte, gisteren voor het eerst bij ons in de dienst. Wij herkenden ons wel in de preek, zei Karen later, bij de koffie. Het was nog een beetje emotioneel allemaal. En dat begrijpt iedereen. Maar de kop is eraf. De eerste stap is gezet.
O, en die preek, van de herkenning. Die ging over Ruth. Over op reis gaan naar een onzekere toekomst. Hoe God Ruth, de immigrante, de nieuwkomer, een ereplaats gaf in de Bijbelse geschiedenis. En hoe vooral, voor Ruth en voor ons, de weg zelf de bestemming is. De weg met God. En dan heb ik nog niet eens verteld dat wij gisteren ook een Ruth in ons midden hadden, met haar schoonmoeder…. hoe ontroerend is dat…
Ik ga aanstaande zondag gewoon nog een keer over Ruth preken, heb ik besloten. Over hoe het verder gaat, met die twee vrouwen, schoonmoeder en schoondochter, en over hoe ze toch het geluk weer vinden. Want eind goed al goed, natuurlijk. Ook in de Bijbel hoor.
Marijke van Selm
Op de foto: Ruth met schoonmoeder Else
|
