ONTMOETEN (29-01-22)
ONTMOETEN (29-01-22)
‘Ook raadt het moderamen gemeenten aan om het gemeentewerk zoveel mogelijk weer op te starten’ stond te lezen op de website van onze landelijke PKN. Wij namen dat advies onmiddellijk ter harte. Als we weer live mogen, dan gáán we ook live!
En dus waren we afgelopen zondag met een kleine vijftig kerkgangers in de dienst, had ik dinsdagmorgen én dinsdagavond live vergaderingen, was er koffieochtend op woensdagmorgen, weliswaar in de kerkruimte waar het geluid moeilijker is maar de afstand makkelijker, en ’s avonds weer live moderamen in de consistorie, waar nog maar één tafel stond. De andere stonden klaar in de kerkruimte voor de kerkenraadborrel die vrijdags zou zijn.
Donderdagmorgen was het opnieuw raak: mijn intervisiegroepje met collega’s waarin ik al jaren participeer. Steeds brengt iemand een casus in, die we dan bespreken. Ook dit keer weer voor iedereen een feest van herkenning. Er werd heel wat gelachen. Maar ook geleerd. Over ons werk, over onze gemeentes. En over onszelf. Na de intervisie ging ik lunchen met een van mijn favoriete collega’s, en bespraken we onze damesdomineeslevens, alleen in onze kasten van pastorieën in onze tweede gemeentes.
En vrijdagavond was er dus de (uitgestelde) Nieuwjaars borrel voor de ambtsdragers, ook de buitengewone, en hun partners. Ook weer in de kerkruimte, vanwege de anderhalve meter. Ik bedacht ter plekke dat onze voorzitter wel even kon speechen, wat hij natuurlijk deed. De kerk is leuk, zei hij, mijn stokpaardje citerend. Ja mensen. De kerk is leuk. De kerk is van het ontmoeten in alle gradaties. En dat is heilzaam. Op velerlei wijze. Leuk en heilzaam. Die twee woorden passen prima in één zin.
Morgen gaat de ‘preek op verzoek’ over Mozes, die de Heer face-to-face wil ontmoeten. Een spannende vraag, een spannend antwoord. Ik verheug me op de dienst. En dat u erbij bent.
Marijke van Selm
De plaats van handeling van de tekst van morgen: de berg Sinaï
|
