ONTHEEMD II (12-4-23)
ONTHEEMD II (12-4-23)
Wij hebben hier geen blijvende stad, zegt het Bijbelse woord*. We zijn allemaal ten diepste thuisloos, en op zoek. En als we een vaste plek vinden, willen we wel graag geloven dat dat voor altijd is, een adres om te wonen, een mens om mee te leven. Maar we weten óók dat het verschil tussen hebben en hadden soms maar één seconde is. En dat een mens met heel veel ‘hadden’ te leven heeft.
Wat ben ik dan blij dat de kerk er is. Als een vast adres, met vestigingen over de hele wereld, om een beetje licht en hoop op te doen. En waar de vragen terecht kunnen, of er nu een antwoord op is of niet (heel vaak niet) (en dat is niet erg, dat is misschien juist wel goed). De kerk is een soort veldhospitaal, volgens theoloog Tomás Halík, en wat een prachtig beeld. Een pleisterplaats voor gewonde zielen en gewonde levens, en daarna weer hup, de wereld in. Want we moeten wél dóór.
Zo waren we gisteren bij elkaar in onze prachtige Dorpskerk, om een ontheemde uitgeleide te doen, een vrouw, moeder, oma, dorpsgenoot. En altijd weer de liefde die de boventoon mag voeren in het Licht van de Ene. Wilma leidde de dienst, voor het eerst, en ik was zo trots op haar. Wat zijn er toch veel gaven in onze gemeente en wat is het een rijkdom wanneer ze gedeeld worden! Want u weet toch: er zijn drie gemeenteleden die de cursus ‘uitvaart leiden voor gemeenteleden’ aan het doen zijn, ze zijn bijna klaar. Dan kunnen ze, in onderling overleg, ook af en toe een uitvaartdienst leiden, we bekijken per keer hoe dat loopt. Voor mij betekent het lucht in een bij tijden best veeleisend domineesleven. Ik ben er blij mee. Maar mocht u er vragen over hebben, schiet een van ons dan even aan, we gaan er graag over in gesprek.
En hoe is het met mijn eigen ontheemding, na mijn vorige blog? Nou, zo: op de Paasmorgen stond ik in het volle Licht in een feestelijk volle kerk waarin alle generaties vertegenwoordigd waren, er was orgel, er was trompet, iedereen en alles was er, en alles klopte weer. Ook de toga.
En nu hup de wereld weer in. Want we moeten wél dóór.
Marijke van Selm
* Hebreeën 13:14
Marijke van Selm
(Foto: Iglesia de Nuestra Signora de Gracias in Nercon, Chili)
|
