|
|
MIST (16-1-25)
MIST (16-1-25)
Het weer paste wel een beetje bij mijn stemming, vandaag. Gelukkig had ik mooie afspraken staan. Dat hielp om weer een beetje helderheid te krijgen, ook al fietste ik door de mist. Want ik ging op bezoek in Tinte, op de fiets, dan had ik meteen lekker wat beweging. Dus dat was fijn, en het is ook fijn om mensen nader te leren kennen. En te kijken waar ze wonen. Dat is óók een van de leuke bijzonderheden van dominee zijn: bij heel veel mensen binnen mogen kijken. Niet alleen in hun huis trouwens; ook in hun leven. Ik ervaar dat altijd weer als een soort van geschenk. En zo ga ik er ook mee om. Als iets waardevols wat mij geschonken wordt, en waar ik zuinig op ben.
En vanmiddag bezocht ik twee oude(re) dames, en leefde mee in alles wat ze los moeten laten. Een broer, een huis, zelfstandigheid. Dagen vol herinneringen, en wat maakt je leven dan de moeite waard, waar hoop je op, waar verlang je naar, waar ben je dankbaar voor? Daar mag het over gaan. Maar het hóeft niet. We zien wel waar het gesprek heengaat. Ik ga zelden met een vooropgezet plan bij iemand op bezoek. Behalve als ik iemand wil vragen voor een taak of een ambt, maar dat heb ik alweer een tijdje niet gedaan. Dat werd zo ontmoedigend.
Het is nog steeds een beetje mistig. Dat is zoals het soms gaat. Toch was het een goede, welbestede werkdag. En straks, na de files, rijd ik naar Utrecht, om samen met mijn kind naar de Stadsschouwburg te gaan voor de voorstelling ‘The Almighty Sometimes’. Daar ga ik vast van opknappen.
Marijke van Selm
| terug
|
|
|
|
|
|