|
|
|
|
MAMPONTENG (6-11-25)
MAMPONTENG (6-11-25)
Het ging dus zo. Er was een gepensioneerde meneer die dertig jaar geleden via de stichting PUM (Programma Uitzending Managers) in Kumasi, Ghana vrijwilligerswerk deed. Zijn vrouw ging mee, en ging zich een beetje over onderwijs ontfermen, kleinschalig, via de kerk. En omdat die meneer een kennis was van Jaap Varekamp, kwam van het een het ander. Dertig jaar later is de kerk dankzij zijn onvermoeibare sponsoractiviteiten omringd door schoolgebouwen waar tweeduizend kinderen les krijgen. Tweeduizend! Dat zijn veel kinderen hoor! Ze krijgen uit de schoolkeuken elke dag een maaltijd. En sinds het hele terrein betegeld is, komen ze ook niet meer onder het stof thuis.
Maar het is nog niet alles. Tien jaar geleden werd een stuk grond aangekocht voor een nieuwe school, in een dorpje buiten Kumasi: Mamponteng. Inmiddels is de stad zich om het dorpje heen aan het vouwen, maar je moet nog altijd over een onverharde weg vol kuilen en gaten om er te komen. Hier is alles nog in ontwikkeling. Of nou ja, alles. Op deze school zitten inmiddels ook al vijfhonderd kinderen. En die hebben we vandaag allemaal gezien. Ze waren met z’n vijfhonderden samengepropt in leslokalen waarvan de tussenwanden waren opengeklapt, voor een welkomstceremonie waarin we werden toegezongen en Jaap als ‘opa’ in het zonnetje gezet. En inderdaad, dat was het moment waarop reverend Marijke van Selm, wiens naam op wonderbaarlijke wijze correct gespeld was (dat maak ik niet vaak mee in een buitenland) een woordje mocht houden voor de kinderen.
Daarna gingen de leerkrachten en de kinderen weer aan het werk, ieder in hun eigen groep. En onze delegatie inspecteerde de vorderingen van de nieuwbouw (een etage op het centrale gebouw), de watertank, de staat van het terrein, dat hier nog onverhard en stoffig is - deze kinderen komen dus wel vies thuis uit school. Ook gingen we langs in de klassen en hoorden over de lesmethoden.
Het is echt een kunst hoe de familie Varekamp aan de ene kant een hele nuchtere, zakelijke benadering heeft van de bedrijfsvoering en de verantwoording daarvan, terwijl ze tegelijk ook mild en realistisch zijn over wat er anders blijkt te gaan of te werken dan ze hadden gedacht. Het ontmoedigt ze niet. Nooit. Ik heb er echt bewondering voor.
Morgen weer verder. En oja, wat ik nog zeggen wil: ik stel heel veel vragen tijdens deze reis (en ze leveren vaak mooie gesprekken op) maar als u of jij ze ook hebt, stel ze gerust! Hieronder (op Facebook) of via mail of app.
Marijke van Selm
.jpeg)
| | terug
|
| |
|
|
|
|
30-11-2025
om
10:00 uur
Dorpskerk_van_I_small.jpg)
