|
|
|
|
LIV EN MARTIJN TE GAST (15-1-25)
LIV EN MARTIJN TE GAST (15-1-25)
Vanmorgen was ik weer eens bij de koffieochtend. Dat is elke woensdagmorgen in de consistorie. Het is niet speciaal voor ouderen, maar de praktijk wijst uit dat zij er het meest gebruik van maken. Zelf probeer ik geregeld te gaan, maar nu was het al een tijdje geleden. Het is fijn om even in wel en wee te delen. En er zijn zo de rituelen; de kaarten voor zieken en (oudere) jarigen waar iedereen z’n naam bij schrijft, de gedichtjes die Mieke meebrengt. Er is een koe, waar je geld in kunt doen voor de koffie. En Hamlet is er ook, tenminste, als Sprien er is. Hij is haar geleidehond en zelf ook al een beetje grijs. Een lieve schat is ‘t. En dan was er ook nog een klein schatje vanmorgen: Liv, de pup van Wilma. Onweerstaanbaar, zo’n jong hondje. Kijk nou toch.
Qua bezoekafspraken is alles rommelig deze week. Die van vanmiddag werd gecanceld. En toen dacht ik weet je wat. Ik ga nú een klap geven op die opdracht voor mijn opleiding, want dat duurt al veel te lang. Dus dat heb ik gedaan. Bám. Afgemaakt en weggestuurd. Het ging om een soort van sociale kaart van Oostvoorne, compleet met cijfers en getallen (waar ik dól op ben, maar niet heus) en een essay over mijn persoonlijke standpunt inzake Missio Deï, of in gewone taal: hoe kijk ik nu naar Gods werk in de wereld? En dan natuurlijk niet in drie regels hè. En met onderbouwing. Enfin. Het is weg. Lekker. Geeft ruimte in het hoofd.
Vanavond was er dan de Kerkenraadvergadering. We hadden gastsprekers aangaande Klooster aan Zee. We hadden ook een gastvoorzitter; Martijn. Nu die rol vacant is, is het een beetje zoeken naar een vorm. Hans heeft de vorige vergadering voorgezeten, maar hij was vanavond verhinderd. En bovendien willen we het gesprek over het klooster zuiver houden. Er zijn al veel te veel dubbele petten in omloop. Super dat Martijn, onpartijdig en ervaren, deze vergadering wilde leiden. Ik hoor u denken: kan die man dan niet….. Hé mensen. ‘Die man’ is net mededirecteur geworden van het bedrijf waar hij toch al zijn hele leven wilde blijven werken. Hij doet al de beamer. Zijn vrouw doet de kinderkerk. Zijn kinderen trouwens ook. Laat ‘m even. En tel je zegeningen. Dat doen wij namelijk ook.
Marijke van Selm
| | terug
|
| |
|
|
|
|
26-01-2025
om
10:00 uurVertel_September2024_S.jpg)
