|
|
|
|
KUMASI (5-11-25)
KUMASI (5-11-25)
Vandaag zijn we van Accra naar Kumasi gereden. Ongeveer 250 kilometer. Daar deden we een dikke zes uur over. Maar dat kwam ook omdat we niet de snelweg namen, maar de route binnendoor, door de dorpen. Zodat we lekker konden kijken naar wat er allemaal te zien is. Ook mijn reisgezelschap, dat hier al voor de zoveelste keer is, geniet daar nog altijd enorm van. De verkoopsters bij de verkeerslichten, tussen de auto’s door paraderend met manden en schalen vol koopwaar op hun hoofd. De stalletjes langs de weg met fruit, kleding, autobanden en wat niet al, en met namen als ‘Gethsemane supermarket’, ‘Good God petshop’ en ‘God first cateringservice’. En de billboards niet te vergeten, ik denk dat ik wel honderd kerken aangeprezen heb zien worden. Maar ik zag ook advertenties voor huidbleekmiddelen en een ‘First Class Hospital’ op één billboard met een mortuarium, wat ik zelf niet direct een aanbeveling vond. Wat ik wel vond: het was best armoedig, wat ik zag. Het houdt me maar bezig, die lage levensstandaard in dit land rijk aan grondstoffen: goud, cacao, olie. We hebben het daar ook wel over, met z’n vieren, Jan, Simone, Jaap en ik. Hoe dat nou komt. Koloniale naweeën (Ghana werd in 1957 onafhankelijk), de machtspositie van grote industrieën, de tijd die het kost om je als land te ontwikkelen. Maar hoe armoedig ook, ik vind het wél relaxed. De mensen zijn vriendelijk en ik vind ze ook prachtig om te zien, vooral de vrouwen met hun kleurige strakke jurkjes en kapsels om jaloers op te zijn.
Vanavond kwam een delegatie vanuit de kerk en de school die gesupport wordt ons officieel welkom heten, met z’n zevenen. Er waren over en weer toespraakjes. Heel klein hoor, en amper verstaanbaar want de regen kletterde ondertussen met bakken op het golfplaten dak van het restaurant. Ze brachten een grote mand met lekkernijen voor ons mee, hartigheden en fruit, waaronder twee gigantische meloenen. Die gaan we lekker morgen bij het ontbijt opeten. Natuurlijk gingen we op de foto met z’n allen. En als je nu denkt: dat zijn geen zeven delegatieleden: de zevende maakte de foto.
Ik moest trouwens van Wim Heiko zeggen dat ik in mijn visum dan wel single genoemd word, zoals ik gisteren schreef, maar dat ik dat natuurlijk niet bén. Want wij zijn samen. Al drie jaar. Gelukkig wel.
Marijke van Selm
| | terug
|
| |
|
|
|
|
30-11-2025
om
10:00 uur
Dorpskerk_van_I_small.jpg)
