KRINGLOOP (3-7-21)
KRINGLOOP (3-7-21)
Ik hou van kringloopwinkels, al heel lang. Aanvankelijk uit noodzaak, daarna uit puur plezier. In de loop der jaren vond ik er vele schatten, al moest ik wel leren dat je van tevoren niet teveel verwachtingen moet hebben. Niet denken: ik wil een leren jasje, of een theetafeltje. Gewoon kijken wat er is, en je laten verrassen. De ene keer vind je niets, de andere keer eh ja, schatten dus. En wat ook zo leuk is: als je er na een tijdje op uitgekeken bent of iets niet meer nodig hebt, breng je het gewoon weer in circulatie, dat wil zeggen terug naar de Kringloopwinkel, zodat een ander er nog een keer plezier van kan hebben.
Ik ben er heel trots op dat onze Protestantse Gemeente Oostvoorne een eigen kringloopwinkel heeft. Ik ben dan ook een regelmatige bezoeker, en mijn huis herbergt intussen al heel wat Vervolg-items. Natuurlijk is er dat prachtige rode dressoir, waarop ik heel lang wachtte. Ik had Bart gevraagd bij zijn ophaalrondes voor mij uit te kijken naar een geschikt exemplaar, maar telkens als hij weer een foto stuurde was het: nee, deze niet. Totdat…. Ja precies. Het is een echt pronkstuk, waar ik nog elke dag blij mee ben. En die groene vaas dan, die van Paulien afkomstig blijkt, ze zag hem boven voor het raam staan toen ze langsfietste en herkende hem. Ik schaam me ondertussen ook niet meer voor mijn ietwat kitscherige smaak, die een van mijn zoons eens in wanhoop deed uitroepen, toen er weer iets foeilelijks op tafel stond te prijken: en dáárom nodig ik mijn vrienden dus niet meer uit!
Hoe dan ook. Geniet van mijn fotoserie met Vervolgspullen die bij mij een thuis vonden (al is het nog lang niet alles). Wie weet herkent u iets wat u ooit wegdeed. En nu ik u toch spreek: ik zoek nog een rode fauteuil, voor op zolder. Een kleintje hoor, niet zo’n massieve. We rekenen gewoon in Het Vervolg af. Veel te leuk om bij te dragen aan die fantastische dagopbrengsten, die weer verdwijnen in goede doelen.
O, en wat ik toch nog even wil zeggen. Hoe ik het zie. Dat het een niet zonder het ander bestaat. Het bidden, aan de ene kant van de straat, in onze prachtige Dorpskerk die elke zaterdag en zondag, en straks ook weer veel vaker, geopend is. En het werken, dat hier aan de overkant begint. De handen en de voeten van geloof. Ora et labora. Twee kanten van dezelfde straat.
Marijke van Selm
.jpg)
|
