KERSTMIS 2020 (28-12-20)
KERSTMIS 2020 (28-12-20)
Storm Bella heeft van het kraampje met de kaarsen en de kunstkerstboom een ravage gemaakt. De kerstwensen en – gebeden zijn door de hele kerktuin verspreid. Maar het kraampje is goed bezocht, in de afgelopen dagen, en de lichtjes die een engel vormen, en een hart, en een ster, hebben drie dagen en drie nachten gebrand, en de storm getrotseerd. Dit is wat er gebeurt als alles je uit handen wordt geslagen: je kerstdienst, je samenzang, je kerstwandeling. Opwellingen binnen de mogelijkheden van de perken. Al moet gezegd. Het wordt wel schraler, erbinnen. Maar toch.
Met alle onvolkomenheden van onze tijd en onze gaven vieren we kerst. Er worden woorden en talenten gedeeld, er wordt gezongen, er waren tevoren met heel veel liefde tasjes verspreid waarmee de kinderen op kerstmorgen thuis kinderkerk hebben, en in de kerk is er beer, die het allemaal niet verbaast want hij kijkt nu eenmaal nergens meer van op. Er is het Grote verhaal van het Kleine, er zijn de kleine verhalen van het sobere samenzijn, en hoe dat ook gekoesterd wordt. Ondanks. Toch. Binnen de perken, met de mogelijkheden.
Op deze zondagmorgen is er de energie van de Top2000 dienst. Ik kan er niet aan wennen, zegt Niek, van de band. Die lege kerk. Nee, vertel mij wat. Maar we doen het ermee.
’s Middags ruimen Els, Fop en ik de verlichting in de tuin op. De tweehonderd glazen potjes die bij de pastorie aangeleverd werden, gaan in etappes naar de glasbak. We constateren met verbazing dat de lichtjes nog steeds branden. We rapen de natgeregende kaartjes in de tuin bij elkaar. Het zijn er nog best veel. Die waar wat op geschreven staat, ook al is het onleesbaar geworden, hangen we nat en al terug aan de verfomfaaide boom die nog een poosje in de kerk mag staan. Als ik thuiskom is er een bericht van overlijden en een uitvaart in de komende week. Zo gaat het.
Marijke van Selm
|
