KERSTENGELEN (22-12-21)
KERSTENGELEN (22-12-21)
Vanmorgen zijn we komen aanlopen, uit de Duinen van Nazareth: Maria, Jozef en de ezel, die op een pony lijkt. Het was koud, en ver, en we klopten tevergeefs aan bij mensen van wie we echt hadden gedacht dat we er wel terecht konden. We wandelden het dorp in, langs de B&B waar ook al niemand was, tussendoor het winkelend publiek - een mevrouw keek een beetje boos dat ik al filmend de brievenbus blokkeerde waar ze haar vredige kerstwensen nog in moest deponeren. Maar tenslotte kwamen we via de markt toch aan in een warme lichte stal, waar lieve mensen waren. Er was wortel en hooi voor het paard, en er lagen al heel veel cadeautjes voor het kindje. Zo kwam het dat we vandaag al heel veel kerstengelen ontmoetten.
Maar de eerste kerstengel vond ik vanmorgen, in een tasje aan de deur. Kijk nou die handjes, ik moet er bijna van huilen. En dan ook nog zo’n lief briefje. En er staat niet eens bij van wie. Maar dat is ook helemaal niet belangrijk. Want een engel is een engel, mooier kan haar of zijn naam niet worden. Engel. En nou hoop ik toch zo dat jullie vandaag ook een engel zijn tegengekomen. Of anders. Misschien zelf wel een engel zijn geweest voor iemand. Een tasje aan een deur, met iets erin dat je Hoop noemt. Een zelfgemaakt popje van een dennenappel. Een zakje koekjes. Een kaartje met een zelfgeschreven wens. Een potje appelmoes (en dan gauw leegeten want er wordt nog tot en met vrijdag glaswerk ingezameld). Wees een glimlach voor elkaar, lieve mensen. Breng hoop. Iedereen kan het. Een engel zijn.
Morgen filmen we ze trouwens écht, engelen. Na de reis van Maria en Jozef is morgen de beurt aan de engelen, in het bos, en de herders, bij de schapen. De beelden zijn nu al zo prachtig. Morgen beloof ik u een paar foto’s. Maar vandaag eerst deze engel, genaamd ‘Hoop’. In de hoop dat ze voor talloze kleine glimlachen zal zorgen.
Marijke van Selm
|
