KERK = OPEN (18-3-'20)
KERK = OPEN (18-3-'20)
Ik hou van een lege kerk. Ah, dat klinkt wel een beetje gek voor een dominee. Misschien moet ik zeggen: ik hou óók van een lege kerk. Ik vind het fijn om op een doordeweekse dag even binnen te gaan zitten. De rust te ademen, de eeuwen van gebeden, het licht door de ramen, de wereld búiten te weten.
Zo is het ook nu, deze uren. Het ademen van rust, de eeuwen van gebeden, het licht door de ramen. De wereld buiten. Wat voor wereld! Maar buiten is-ie. Buiten. Hier gelden andere regels. Hier brandt het Licht, en aan dat Licht kunnen we ons warmen en een kaars aansteken. Tegen al het duister.
Gedurende de middag druppelen er mensen binnen, deze Nationale Dag van Gebed, waarop we de kerk van 12-16 uur openstellen. Om de stilte te ademen. Om te bidden. Om een kaars aan te steken tegen al het duister.
Sommigen komen alleen. Sommigen met z’n tweeën. Bekenden uit de gemeente. En mensen die ik nog nooit heb gezien. Er zijn zelfs toeristen, die uitgebreid de tijd nemen om te fotograferen. Ik snap ‘t. Er is ook zoveel moois te zien. Neem alleen al de ramen! Op de valreep, als ik bijna wil afsluiten, komt er nog een moeder met twee kindjes.
Zo brengen we onszelf in het Licht, deze dag. Wat een troostende gedachte dat uit het hele land de gebeden opstijgen. Helpt bidden? Ik zou zeggen. Denk niet te snel dat er geen God is. En dat hij ons niet hoort. Jou niet hoort.
Straks zullen de klokken luiden. In het hele land, en ook in ons dorp. Een kwartier lang. Teken van troost en bemoediging. En daarna zullen er woorden klinken en zal er pianospel zijn. En ook al zijn we op afstand, en kun je alleen maar via internet meevieren: hier brandt het Licht, en aan dat Licht warmen we ons en steken we een kaars aan. Tegen al het duister.
Marijke van Selm
.jpeg)
.jpeg)
|
