EEN WERKDAG (22-1-21)
EEN WERKDAG (22-1-21)
Vrijdag, preekschrijfdag. Soms duurt dat proces zo lang dat ik er op zondagmorgen nog aan bezig ben. Maar deze morgen schrijf ik al tegen elven een ‘amen’. Onder een korte tekst, dat wel. Korte teksten zijn niet per se gemakkelijker hoor. Maar hij moet kort zijn, omdat we een heel bijzondere dienst tegemoet gaan waarin heel veel gebeurt. Er is live contact met de kinderkerk die digitaal een Bijbelse bingo gaat doen, en later met gevangenispastor Martijn, die ik mag vertellen hoeveel ons Avondmaalsproject heeft opgebracht (hoera voor de digitale sprong voorwaarts die we als kerk hebben gemaakt!) en verder wordt Liesbeth bevestigd als ouderling pastoraat. Een drukke, maar heerlijke dienst wordt het, waar ik naar uitzie. Maar die preek, die wordt dus kort. Nog korter dan anders. Want ik ben door al die internetdiensten toch al korter gaan preken. Hou er maar rekening mee dat die tijd straks allemaal ingehaald moet worden.
Tussendoor heb ik allerlei telefoontjes. Over deze zondag, en die van volgende week, en zelfs over volgend jaar. Maar voor die uitnodiging bedank ik toch. Ik preek niet vaak elders. Dat komt omdat ik ook heel graag af en toe vrij ben op zondag. Dus de meeste preekroosteraars bellen mij tevergeefs. Oja, ik maak ook nog een kort filmpje, wat ik opstuur aan de beide gespreksgroepen van rond-de-veertigers – om toch even te praten, al is het dan een monoloog. Ondertussen krijg ik de foto’s binnen van Isabel, die deze week mijn gast is in de interviewserie ‘Houd moed’. Ga maar gauw kijken op de site, ze is de dertiende deelnemer, en ik ben van plan er nog een tijdje mee door te gaan. Er staan alweer wat interviews gepland.
Ik maak een lunchwandeling langs het strand. Deze stralende dag is van zichzelf al goed, maar het jongetje met de laarsjes in de branding wiens broek al tot boven de knieën nat is maakt dat-ie niet meer stuk kan.
En er zijn nog meer verrassingen. ‘s Middags ga ik op bezoek bij wat we noemen ‘nieuw ingekomenen’ (o die mooie termen die we in de kerk voor de dingen hebben). Ze hadden te kennen gegeven graag met de dominee kennis te willen maken, en als je dan geen telefoonnummer hebt, ga je maar eens op goed geluk aanbellen. Ik had niet kunnen denken zomaar opeens hier in Oostvoorne gedeelde geboortegrond aan te treffen, en te spreken zou komen over bouw- en garagebedrijven, Portengensebrug en ‘het arme land’. De werkdag sluit ik feestelijk af: even de liederen voor aanstaande zondag oefenen in de kerk, met Ron en Danny. Het is onmogelijk niet blij te worden van zingen in de Dorpskerk op een schemerende vrijdagmiddag, bij Rons orgelspel.
Ik heb weleens mindere werkdagen gehad 
Een mooi weekend allemaal!
Marijke van Selm
|
