|
|
|
|
CALLED TO GLORY (11-11-25)
CALLED TO GLORY (11-11-25)
Post bezorgen moet in Ghana een enorme uitdaging zijn. Zo niet onmogelijk. Er zijn wel straten die een naam hebben, maar lang niet allemaal. En datzelfde geldt voor huizen en nummers. Hoe zou een brief aan de bewoners van zo’n hutje aan een stoffig naamloos paadje ooit geadresseerd, laat staan bezorgd moeten worden?
Omdat ook lang niet iedereen al toegang heeft tot het internet, of in het bezit is van een mobiele telefoon, moeten overlijdensberichten dus op een andere manier aangekondigd worden. Zo komt het dat je in Ghana overal langs de weg, maar ook op schuttingen, stalletjes en zelfs op auto’s berichten van overlijden ziet, en een uitnodiging voor de afscheidsviering. Om die berichten goed de tijd te geven zoveel mogelijk mensen te bereiken, zit er tussen de datum van overlijden en de datum van de uitvaart soms wel vier weken. Nee, ik weet ook niet hoe ze dat doen. Maar het lijkt me goede business voor de mortuaria.
Wie veel geld heeft, kan natuurlijk bericht op een flinke billboard betalen. Kleinere beurzen moeten het doen met posters of postertjes op hekken en lantaarnpalen. Maar altijd staat er een foto op van de overledene, en heel vaak ‘called to glory’ erbij, wat ik een prachtige, hoopvolle tekst vindt. De poster achterop de bus waarin wij rondrijden is minder blijmoedig: ‘painfull exit’, dat betekent een dodelijk ongeluk. Het was een bekende van onze chauffeur, zei hij desgevraagd opgewekt. We rijden dus al een hele week met deze mobiele rouwkaart door Ghana.
Ik vind de billboards en de posters fascinerend. Ik denk jullie ook. Daarom bij deze een kleine selectie, aangevuld met hier en daar een gebedsbijeenkomst en een reclame voor huidbleekmiddel.
Marijke van Selm
.jpeg)


.jpeg)













| | terug
|
| |
|
|
|
|