|
|
|
|
BEETJE TAAI (7-1-25)
BEETJE TAAI (7-1-25)
Pastoraat is de achilleshiel van elke dominee. Ook de mijne. Je schiet altijd tekort. Neem nou afgelopen zondag. Ik zie een paar treurige gezichten, en check of het klopt wat ik zie, ja, het klopt. Ik zie een zieke. Ik hoor van iemands broer die overleden is, en iemands zus die ernstig ziek is. Ik zie een intens gelukkig herenigd gezin waarmee ik nader wil kennismaken. Ik zou overal naartoe willen. Moeten. En het kan niet. Zoals altijd zijn de eerste weken van januari gevuld met heel veel overleggen en vergaderen, het kerkblad moet gevuld worden, ik ben alweer bezig met de invulling van Pasen, zelfs een overleg over de Pinksterdienst staat al ingepland. En oja, ik volg ook een opleiding (Kerk naar buiten, via de PTHU). Allemaal dingen waar ik op zichzelf energie van krijg. Maar bij elkaar vlogen ze me gisteravond zozeer aan dat ik er niet van kon slapen. Dat gaf de eerste helft van deze dag een beetje een treurig en vermoeid stempel. Ik vertel het maar eerlijk, zodat jullie niet denken dat hier altijd alles maar fluitend gaat. Dat is juist niet de bedoeling van deze serie. Ik wil ook de moeite laten zien die het me soms kost.
Ik had zelfs m’n vroege zwemsessie laten schieten vanmorgen. Binnen hoor, niet schrikken, ik zwem in de winter binnen en dat bevalt me goed. Maar overslaan, dat is ook weer jammer. Ik heb het ook zo nodig om te bewegen! Een rondje bos heb ik daarom wel gelopen, tussen de middag. Half uurtje. Heerlijk. En verder heb ik op één na alle Vertel! artikelen nu aangeleverd, en de draad weer opgepakt in een artikel voor m’n studie. Ook zo’n ding wat bleef liggen doordat ik na de Kerst flink ziek ben geweest. We worden echt niet overspoeld met huiswerk, in die opleiding, maar een páár dingen moeten we wel uitwerken. Deze opdracht gaat over de context van je eigen werkplek, of zeg maar kerkplek, en je eigen insteek bij de term ‘missio Deï’. Ik vertel er later meer over. Maar het geeft een goed gevoel dat ik daar vandaag weer een stukje aan heb kunnen werken.
En verder was er dan tenminste één pastorale ontmoeting, een fijn, openhartig gesprek in verbondenheid. En vanavond een overleg met de kloosterwerkgroep (helaas zonder zieke Wietse Jan) en extern adviseur Gert, en Hans die er ook bij was, om alle neuzen weer eventjes dezelfde kant op te krijgen. Maar ook over het klooster vertel ik later nog wel meer. We hebben nog de hele maand de tijd. Anyway. De nacht genaakt, zoals het gezongen wordt: ‘de dag door uwe gunst ontvangen – is weer voorbij, de nacht genaakt’. Het werk is gedaan, en aan het eind van de dag geven we het uit handen en bidden we om een zegen erover.
Marijke van Selm
| | terug
|
| |
|
|
|
|
26-01-2025
om
10:00 uurVertel_September2024_S.jpg)
