AVONDMAAL IN CORONATIJD (6-4-20)
AVONDMAAL IN CORONATIJD (6-4-20)
Voor alles wat in het kerkelijk leven vanzelfsprekend en vertrouwd was, moeten we deze dagen aangepaste vormen bedenken. Dat geldt ook voor de viering van het Avondmaal. We hebben er lang over gedaan om te besluiten wélke aangepaste vorm voor ons de juiste en meest passende zou zijn. Onder dominees is er uitgebreid over gedebatteerd, en vele inhoudelijke en praktische argumenten voor dit of tegen dat passeerden de revue. Vanuit de PKN verscheen een landelijke richtlijn als uitgangspunt voor het plaatselijk handelen, hieronder te lezen.
Alle vieringen van deze week zijn gekleurd door de vrijwel lege kerk waarin ze zich afspelen. Ze zijn allemaal ‘live’, niets wordt vooraf opgenomen. Dat betekent dat u elke dag een aanvraag voor voorbede of gebed kunt doen. (Maakt u daar alstublieft gebruik van!) De Witte Donderdagviering zal extra beladen zijn. Een Avondmaal zonder gemeente! Hoe moet dat? Kán dat wel?
We hebben als kerkenraad in overweging genomen of we niet de gelegenheid moesten bieden om thuis, met eigen brood en wijn, het Avondmaal mee te beleven. We zagen daarbij niet alleen inhoudelijke bezwaren (het belangrijke element van sámen vieren mist hier immers, en het is de vraag of het digitale alternatief volstaat) maar ook praktische opduiken. Wie zorgt voor wijn en brood? En wat te doen met de mensen die geen internet hebben, en dus zo verstoken blijven van de viering? Een andere mogelijkheid was, om de viering overdag in de Dorpskerk in kleine groepjes mensen van vier personen te houden, elkaar opvolgend, en aan het einde om 19.30u een afsluitende internetviering. Maar hier stuitten we op het bezwaar dat velen echt de deur niet meer uit willen om begrijpelijke redenen. Ook hiermee zouden we gemeenteleden uitsluiten. En dat is nu precies wat we niet willen.
Uiteindelijk hebben we als kerkenraad besloten vrijwel iederéén uit te sluiten. Aanstaande donderdag zal er brood en wijn zijn, zoals altijd op deze avond in de Stille Week. Maar het zal maar door enkele mensen gedeeld worden: de diakenen en de dominee. We laten de maaltijd niet achterwege: de belofte mág en zál zichtbaar worden, leven door het sterven heen. En tegelijk is het nu, in deze week, meer dan ooit een belofte. Een nog-niet. Op de eerste zondag waarop we met elkaar weer als gemeente bij elkaar kunnen zijn, zullen we dan het Avondmaal vieren. En de belofte meer dan ooit herhalen. Met elkaar.
Er is veel te zeggen over de keuzes die we hierin gemaakt hebben. Mocht u er vragen over hebben, belt u mij dan gerust. Ik wil bij dit schrijven echter ook aangeven dat er weken van discussie en bezinning aan dit besluit vooraf zijn gegaan. En dat, ook in kerkelijk Nederland, er wat dit thema betreft het gelaten besef is dat keuzes, hoe ze ook gemaakt zijn en uitpakken, altijd ten diepste verdrietig en onbevredigend blijven. Daarmee moeten we het nu, in deze dagen, uithouden. Laten we zo verbonden blijven. En de hoop en de belofte gaande houden. Van leven door de dood heen.
Ds. Marijke van Selm
Lees ook het PKN artikel: Moderamen over vieren Avondmaal in corona-tijd
.JPG)
|
