ALS JE DENKT DAT JE HET BEGRIJPT (12-9-19)
ALS JE DENKT DAT JE HET BEGRIJPT (12-9-19)
dan heb je er niets van begrepen. Deze zin is helaas niet van mij (ik had ‘m graag gemunt) maar van Marleen Anthonissen, net terug van vijfeneenhalf jaar Jeruzalem. Daar ontmoette ik haar in de afgelopen jaren driemaal. Ik ken niemand die de complexiteit van het gesprek over Israël en Palestina zoals dat gevoerd wordt binnen de kerken, met zóveel fijnzinnigheid en helderheid kan toelichten als zij.
Twee jaar geleden was ik met een groep gemeenteleden in het Heilige Land. Ik wilde niet alleen de heilige plaatsen laten zien; Kafernaüm, Olijfberg, Via Dolorosa. Ik wilde ook niet alleen maar Israël laten zien; kibboets, Klaagmuur, Dode Zee. Ik wilde óók Palestina laten zien. Nablus. Hebron. De andere kant van Bethlehem. Mét alle hartverscheurende en verwarrende verhalen die daaraan te pas komen. Je denkt van tevoren dat je weet hoe het zit, daar. En waarom. Je hebt je sympathieën en je twijfels. En als je dan zo rondreist blijkt het allemaal toch anders te zijn. Heel anders. Want alles voelt anders wanneer je het zelf ziet, hoort en ruikt. En zo, vol indrukken en vragen, kwamen we aan in Jeruzalem waar we Marleen Anthonissen en haar man Ilja ontmoetten. Een openbaring was het, zoals zij konden duiden wat we hadden gezien, godsdienstig, cultureel, historisch. Wat geweldig dat uitgerekend deze mensen door Kerk in Actie waren uitgezonden om het gesprek met en over Israël en Palestina te dienen.
Hoe ze dat deden! En het besef overbrachten: als je denkt dat je het begrijpt, dan heb je het niet begrepen. Kijk. Luister. En hou dan je mond maar even.
Een jaar later trof ik Marleen nogmaals. Met twee van mijn zoons was ik in de woestijn geweest en ‘deed’ nog een paar dagen Jeruzalem. Ook voor ons driekoppige gezelschap hield ze een lezing in haar thuisbasis, de verstilde Redeemer Church, op steenworp afstand van de Heilig Grafkerk in de oude stad. Ze was in het zwart gekleed in die periode. Als teken van rouw. Ilja was een half jaar eerder onverwacht overleden. Onvoorstelbaar verdrietig. Marleen bleef in Jeruzalem, samen met de kinderen, en maakte de termijn van hun beider uitzending af. Die liep tot deze zomer.
Over haar tijd in Jeruzalem schreef ze een boek.
Dat wordt vrijdag 13 september, gepresenteerd.
Een paar mensen vertellen er iets bij.
Zij zelf ook. Ik ga eerst luisteren, vanmiddag. En komende dagen, tussen alle startweekendbedrijven door, lezen. En dat zou ik iedereen willen aanraden. Lezen. Dit boek. Opdat je nooit meer meent dat je het wel begrijpt, wat er in het Heilige Land gebeurt. En opdat je blijft hopen op een God die leeft en werkt, ook in de meest hopeloze situaties.
Marijke van Selm
Graffity op de ruim 700 km lange muur die Israël van Palestijns gebied scheidt.
|
