|
|
|
|
WEER THUIS (13-11-25)
WEER THUIS (13-11-25)
De afgelopen dagen kwamen we aan de Atlantische kust een beetje bij van de intense week in Kumasi, en reflecteerden op onze ervaringen. Het enorme contrast tussen rijkdom en armoede in Old Tafo (keurige kerk, armoedig schoolgebouw) bleef mij bezighouden, en ik was benieuwd naar de verwevenheid tussen kerk en school, ook financieel. De geldstromen waren in het verleden niet altijd inzichtelijk. Daarom is er nu een apart schoolbestuur, dat ook de fondsen beheert -juist om de oorspronkelijke doelstelling van de Stichting Old Tafo, onderwijs voor de armste kinderen, te garanderen. Maar wat als in dat schoolbestuur ook kerkenraadsleden zitten? En ook: het is nog niet zo lang geleden dat ook in ons land gemeenteleden geld doneerden om een eigen mooie kerk te bouwen waar ze dan vervolgens trots op waren, denk aan de gereformeerde kerken, denk nog langer terug aan de rooms-katholieke kerk. En dat een kerk zo mooi is in vergelijking met haar omgeving, is voor Kumasi niet uniek: overal onderweg in Ghana zag ik vanuit ons hobbelbusje flitsende kerkgebouwen omringd door slordige stoffige wijken.
Het was verrijkend om die vragen te kunnen stellen, en voor de familie Varekamp om ze te krijgen - het leverde prachtige gesprekken op. Wat steeds, als een mantra (maar niet als excuus!), naar voren kwam: de mensen doen de dingen hier anders. En ook: waarom zou een land als Ghana, dat pas in 1957 op eigen benen kwam te staan, alle stappen moeten overslaan waar wij westerlingen al van geleerd hebben? En waarom zouden ze die stappen niet op hun eigen manier mogen zetten? Wat ook bleef was de vraag wat ‘hulp’ betekent in deze context. Ik heb vaak moeten denken aan die opmerking van de predikant met wie ik tien jaar geleden in Rwanda was: wat zou er gebeuren als we in één keer met álle ontwikkelingshulp in Afrika zouden stoppen? Als de Afrikanen het écht zelf moeten doen? En is het niet arrogant om te denken dat ze dat niet zouden kunnen?
Dat dus allemaal, op het idyllische Ko-Sa beach Resort in Cape Coast waar we drie nachten verbleven. We kochten nog wat souvenirs, wachtten ook hier weer eindeloos op onze bestellingen (sorry hoor, maar een uur voor een paar loempia’s en een kop soep, dat vinden jullie toch ook lang?) en bezochten Fort St. George in Elmina. Maar er werd ook gewerkt: aan de dienst voor aanstaande zondag, aan groente- en fruitbestellingen, aan de notulen van de overleggen in Kumasi en aan de Ghanablogs, waarvan dit de laatste is. En er werd gewoon online vergaderd met het Moderamen.
Over de afstand van 175 kilometer naar het vliegveld in Accra deden we gisteren ruim vijf uur. Tel daar drie kwartier bij op voor het vervangen van een klapband, waarbij we spontaan geholpen werden door voorbijgangers. Want de Ghanezen zijn echt super- superaardig. Of had ik dat al gezegd? Echt super- superaardig en relaxed. Terwijl ik langs de kant van de drukke verkeersweg zat te genieten van de bandenwisselvoorstelling kwam er iemand voorbijfietsen met een geit op zijn nek. Die was met alle vier de pootjes op zijn borst bij elkaar gebonden. De geit leek het best te vinden. Ik was te laat voor een foto.
Overigens lijkt het ons leuk om de mooie gesprekken die we met elkaar hadden, met u en jou voort te zetten. Ook hebben we heel veel filmpjes en foto’s. We gaan goed selecteren hoor, dus ze komen niet allemaal voorbij. Maar wat denken jullie van een infoavond over het werk van de Stichting Old Tafo op woensdagavond 3 december van 20-21.30u? Dat zou dan in de Dorpskerk zijn. Wel even opgeven bij ondergetekende – we laten het doorgaan bij minimaal 20 deelnemers.
Mede namens Jaap, Jan en Simone Varekamp,
Marijke van Selm – predikant@kerkoostvoorne.nl 0641664516
| | terug
|
| |
|
|
|
|
30-11-2025
om
10:00 uur
Dorpskerk_van_I_small.jpg)
