WITTE DONDERDAGAVOND (9-4-20)
WITTE DONDERDAGAVOND (9-4-20)
Naar huis lopen door de zachte avond. Walm uit de afhaalpizza. Twee wandelende vrouwen, we wijken automatisch uit voor elkaar. Bij het Mildenburgbos altijd even kijken of ik nog een hert zie. Eerder deze avond, toen ik mijn hakjes aantrok om naar de dienst te gaan, had ik gezien dat ik een likdoorn heb, en het doet pijn nu, met lopen. Ik weet niet zo goed hoe ik dit ga oplossen. Naar een pedicure kan ik immers niet. De laan is stil. In de huizen staan de televisies aan. Ik hoor overal vogels. En de doordringende brom uit de industrie van Europoort. Soms doe ik daar ’s nachts het raam voor dicht.
Ik ben een beetje weemoedig. In onze kleine stille Dorpskerk hebben we zojuist een geheim gedeeld. Doet het er iets toe? Doet het er iets toe voor de afhaalpizzeria, voor de wandelende vrouwen, voor de brom van de Europoort? Kijk ons bezig zijn met ons lied, met ons licht, met ons brood en onze wijn. Heeft het voor iemand betekenis, behalve voor onszelf? Heeft het betekenis, dat we een lied zingen tegen de duisternis? Dat we het licht aansteken en zeggen dat we er de eeuwigheid in zien? Dat we brood delen, en wijn, in al onze schamele onbeholpenheid, en dat we zeggen dat dat gaat over leven, zelfs al ga je dood. Al die mooie beloftes, zegt de dichter Kopland. Al die mooie beloften.
Maar ik weet ook. Zo moet ik het laten. De gewonigheid van het dagelijks leven. Het onvermogen om het geheim te delen, anders dan met tranen van ontroering de wijn te drinken, deze avond, samen met de diakenen. Als een belofte, voor ons die leven in het nog-niet. Ik moet het zo laten. Al die mooie beloften. Ik moet het geheim uit handen geven, en vertrouwen. Het gedicht van Kopland, dat gaat over de gekruisigde Jezus, eindigt zo: om zijn mond spelen eeuwige vragen, waarom toch, wie ben je, waar was je e.d. Maar boos, nee, boos lijkt hij niet geweest, niemand is schuldig, niemand.
Marijke van Selm
Toelichting bij de liturgische schikking van vanavond: De viooltjes staan voor de eenvoud en dienstbaarheid van Jezus. Ze zijn wit; ze getuigen van het Licht. In de schikking elementen uit het Joodse Pesachmaal: eieren, die verwijzen naar de breekbaarheid, maar ook naar het nieuwe leven. En peterselie, dat gedoopt in zout water symbool staat voor de bittere tranen die geplengd werden in de slavernij.
|
