Tweestemmig verhaal


We zaten in zijn atelier, afstand in leeftijd viel
daar weg, we vonden elkaar in de kunst, een gemeen-
schappelijke taal die elk van ons persoonlijk sprak

verschillend naar de vorm, hij schilderend, ik dichtend
maar vanuit eenzelfde perspectief waren woord en beeld
al jaren lang in een doorlopend complementair gesprek

we vertelden in wezen hetzelfde verhaal en wisten dat
bevestigd toen onze ogen en oren over en weer aan
dat gezamenlijke verhaal zin en betekenis gaven

zo wisselden wij lange tijd vragen en antwoorden uit,
een zwijgtaal die veelzeggend was en wij alleen verstonden
tot ik hem op een middag vroeg geloof jij ergens in

hij keek mij niet aan maar staarde lang naar een nog
nat en niet voltooid schilderij en zei bedoel je God of
zo, ik zei niets, wachtte, luisterend naar de stilte die

zacht begon te suizen, toen bewoog hij zijn arm en wees met
zijn kwast naar alles in zijn werkplaats, een rondgaand gebaar
dat eindigde gericht op de ezel met zijn nieuwste creatie

en zei kijk, kijk om je heen, als je ziet wat ik zie dan
weet je waar ik in geloof, hier staat het en jij, hij legde
een arm om mijn schouder, jij bent er het antwoord op

                                                           Kees Hermis