Onweerstaanbaar

Het werd niet vroeger en alleen maar
later en hoe het licht zich uitspon
over de weilanden, de bomen

zo’n dag waarop alles werd
meegenomen naar voorbij
wat was geweest kwam niet meer terug

er lag gelatenheid over het land
het onvermijdelijke waartoe dat
ronddreef zonder antwoord

onder een windstille najaarslucht
wandelden we door het buitengebied
dat ademloos leek te wachten

landschap in een los-vast verband
dat zich liet lezen als een boek
bezig zichzelf te schrijven

eenmaal weer thuis vroeg ik waar
je aan dacht, aan weggaan zei je
en aan blijven

                                       Kees Hermis