In de stofsluiers over het puin
van de kapot geschoten stad
wordt de wanhoop vloekend verstikt

de godvergeten waanzin grijpt
onverzadigbaar om zich heen
verbrandt, verminkt, vernietigt

stemmen van overlevenden staan
als lichtkogels aan de lucht

voor wie dit ziet op afstand
is er geen ander antwoord dan
een machteloos waarom

vraag die zichzelf beantwoordt
met een verlammend het gebeurt
en het is er nooit niet geweest

De Kaïns en de Abels zijn van
alle tijden, hoelang nog zal de zucht
naar dood sterker zijn dan het woord

                                                 Kees Hermis