Tijdreizigers

Vanuit verworven woordpalet
roep ik de mensen op die ik heb horen
spreken, hun stemmen die gestorven zijn
sneeuwen aan mij voorbij

zij reisden door de tijd met vragen
over eindigheid die onbeantwoord
bleven, nog kleuren zij mijn dagen

wat hen bewoog en terug deed keren
als zij op weg waren gegaan, niet
vonden wat zij zochten, maar

zich niet lieten weerhouden om
hun bakens te verzetten en onvervaard
onbekende wegen in te slaan

zij leefden voor dat thuis overal en
nergens kon bestaan, zolang er licht
was in hun ogen bleven zij in
het spoor dat aardbewoners gaan

                                  Kees Hermis