|
|
|
|
|
Coby Beukema
Coby Beukema
Ze leeft feitelijk al acht jaar in lockdown, Coby. Dat is de tijd waarin de ziekte ALS haar langzaam maar zeker heeft opgesloten in haar eigen lichaam en haar elektrische rolstoel. Woorden die opeens niet meer zo makkelijk uit je mond komen, benen en armen die geleidelijk dienstweigeren. En op een dag zit vrijwel je hele lijf op slot, en jij daarbinnen in afzondering. Zo is het leven voor Coby geworden. Alleen de gedachten, die zijn nog vrij. En die zijn nog altijd wonderlijk positief. Want zo zit ze nu eenmaal in elkaar. Wat niet wil zeggen dat het niet bij tijden intens verdrietig is dat haar leven (en dat van haar gezin!) deze wending heeft genomen. Maar als iemand de kunst verstaat om niet alleen van het halfvolle glas te genieten, maar de inhoud ervan zelfs over te gieten in een kleiner glaasje zodat je weer een héél vol glas hebt dan is zij het wel. Ja, dat zou je levenskunst kunnen noemen. Laten we dat maar doen.
Vóór die acht jaar was Coby met hart en ziel juf op de Gelinckschool in Oostvoorne, een basisschool voor speciaal onderwijs. Ze is ook moeder, van twee zoons, en oma, ook weer van twee jongetjes. En ‘de vrouw van’ natuurlijk: Peter, met wie ze alles samen aangaat. Hij staat haar bij, en hij zorgt er ook voor dat er goed voor haar gezorgd wordt. Dat is niet altijd vanzelfsprekend in een situatie waarin je thuis afhankelijk bent van zoveel zorg, uitgevoerd door allerlei verschillende mensen en instanties. Soms is het dan nodig dat iemand weer eens vertelt dat je niet je ziekte bent geworden, hoe opgesloten je ook bent, maar dat je nog altijd Coby bent. En dat je ook als zodanig wilt worden aangekeken en -gesproken.
Dat laatste gaat trouwens in breder verband op, zoals ze zelf zegt in het filmpje. Dus neem het ter harte. In het algemeen, en in het bijzonder. Doe je best….
Filmpje met Coby (en Peter)
Foto's
| | terug
|
| |
|
|
|
|
28-04-2024
om
09:30 uurKerkdienstgemistS.JPG)
Vertel_Maart_2024_Page_01_Small.jpg)
