ROOD (2-7-19)
ROOD (2-7-19)
Het is alweer even geleden dat ik met vriendenboeken bezig was, maar in de afgelopen weken kreeg ik er twee cadeau. De eerste kreeg ik op zondag 16 juni, tijdens de emotionele afscheidsdienst van mijn lieve gemeente Westmaas – het brok in mijn keel is nog steeds niet verdwenen. De kinderen zongen ‘de Here zegent jou’ en vormden een kring van lieve stemmen om mij heen. En ze gaven me dus een vriendenboek, met foto’s en herinneringen. Aan hen, voor mij. En van mij, voor hen. Eén kind schreef iets over de rode schoenen, die ik aantrek onder mijn toga als ik de rode stola draag. En dat ze zich die schoenen zal blijven herinneren. Een mens weet niet half wat zij ongedacht aan kinderen leert. Er was ook ooit een kind dat dacht dat ik de Here Jezus was. Dat is dan weer iets wat ík nooit zal vergeten.
.jpg)
En gisteren, in Oostvoorne. Intrede, zegen, warm welkom. Weer waren er kinderen. Nieuwe kinderen, die ik nog niet ken, die mij nog niet kennen, hoe moeten de kinderen u aanspreken, vroeg de leiding, is dominee Marijke goed? Ik vind het helemaal goed. Vroeger wilde ik boerin worden, vertelde ik bij de foto van mezelf als klein meisje, maar achteraf zie je dat het herderen er ook altijd al ingezeten heeft. En als ik de herder ben, dan zijn de mensen in de kerk de schapen, en jullie de lammetjes, en je ziet het, ik hou van lammetjes. Weer kreeg ik een vriendenboek. Met foto’s, en ze vertellen allemaal iets over zichzelf. En gek is dat. Meteen hou ik ook van hen, de grote jongens die er gisteren waren, dat hele kleine verlegen meisje. En de jongeren, die zich presenteerden met een ontwapenend, kwetsbaar verhaal. Ik kan niet wachten om ze allemaal te leren kennen.
De rode schoentjes waren gisteren natuurlijk van de partij. Bij de rode stola. En de sleutel van de kerk, die ik symbolisch overhandigd kreeg in de dienst, zat aan een bijpassend rood koord dat mij plechtig werd omhangen. De drempel is over. De zegen ontvangen. Het werk kan beginnen.
Marijke van Selm
|
