|
|
|
|
KRAAI (6-10-2020)
KRAAI (6-10-2020)
Een paar jaar geleden waren we op vakantie in een warm land. Bij de parkeerplaats van het hotel vonden we een jonge kraai, die uit het nest was gevallen. Zijn vader en moeder hielden hem vanuit de lucht scherp in de gaten. Ze krijsten toen ik naar hem toe ging. Ik zag dat zijn pootje er raar verdraaid bij lag. Ik verplaatste hem naar een plekje in de schaduw. Een paar keer per dag gaf ik hem wat eten en drinken, en zorgde ik dat hij uit de felle zon bleef. Inmiddels noemden we hem Kareltje.
De volgende dag spalkte ik zijn pootje met een stokje en een stukje plakband. Ik was vast besloten Kareltje te redden. Maar helaas, aan het eind van de tweede dag zwermden er vliegen om hem heen, een teken dat hij het niet zou halen.
Dat stelde mij voor een dilemma: ik moest hem uit zijn lijden verlossen. Als kind had ik regelmatig gezien hoe mijn vader een kip de nek omdraaide, dat zou de snelste manier zijn... maar ik kon het niet, en Ed al helemaal niet. Ik vroeg aan de tuinman of er een dierenopvang was, maar hij legde uit dat dat er niet was. Hij maakte een gebaar van biddende handen, om aan te geven dat er niets anders opzat dan hopen en bidden dat er snel een einde aan dit lijden zou komen. Ik verwende de kraai nog maar wat extra met kruimeltjes cake die ik van het ontbijt mee had genomen. Hij dronk inmiddels water uit mijn hand. Er kwam er een stoere man op een motor aan, vol tatoes. Hoopvol vroeg ik of hij de kraai uit zijn lijden wilde verlossen maar hij bedankte voor de eer.
Ik kwam echt in gewetensnood, voelde met heel mijn wezen dat dit dier verlost moest worden en toch had ik het lef niet. Ik besloot de executie nog een halve dag uit te stellen maar ik was niet trots op mezelf.
Toen we van ons tripje terugkwamen was onze kraai nergens meer te zien. De natuur had zijn werk gedaan. Waarschijnlijk had een kat Kareltje naar een andere wereld geholpen, geheel zonder gewetensbezwaren..
Wilma de Koning
| | terug
|
| |
|
|
|
|
08-12-2024
om
10:00 uurVertel_September2024_S.jpg)
