Pinkstergloed

Door een mild vuur aangeraakt
verschuiven de woorden in zijn mond,
beginnen zijn ogen mensen te zien

Een strelend vuur dat opensmelt,
doorstroomt zijn handen die verstard
naar zijn verleden staan

Een windgolf blaast het slib uit
zijn verstopte oren, trekt als
een gloed door lichaam, geest

Geladen staat hij op hernieuwde
voeten, komt in beweging, recht
zijn rug, zijn oude ik is afgestroopt

Gelouterd en met licht gedoopt
groet hij zijn evenbeeld, herboren


                            Kees Hermis